Waar is mijn pinpas? Ik had ‘m net nog in mijn handen, en nu is ‘ie weg. Voor de zoveelste keer check ik mijn jaszak en voel ik mijn broekzakken. Niets!
En ik heb ‘m wel nodig. Bij de apotheek kun je niet cash betalen en laat ik nou nét vandaag mijn medicijnen willen ophalen. Ik begin een zoektocht. Ik keer mijn tas ondersteboven en speur mijn appartement af. Dit is niet het moment om je pinpas kwijt te raken. Na alle gangbare plekken zoek ik ook in de badkamer, de koelkast en op het toilet. Helemaal niets. Hoe is dit mogelijk? Mijn huis is zeer ordelijk: een oranje pasje moét opvallen.
Geërgerd ga ik op de grond zitten. Is ‘ie misschien ergens onder gevallen? Ik kruip door mijn appartement en kijk nauwkeurig onder alle kasten. Geen betaalpas. Ik heb gezocht op ooghoogte en ik heb gekropen. Er is nog één fotografisch standpunt over: het vogelperspectief. Ik ga in elke kamer op een stoel staan. Bovenop mijn kledingkast zie ik een oranje glinstering.
Ja! Ik spring van de stoel en grijp opgelucht mijn pasje. Hoe is die in vredesnaam op de kast gekomen? Het is me een raadsel. Alsof de apotheek een feestelijk bezoekje is, wandel ik mét betaalpas de deur uit. Anti-epileptica: ik kom eraan!
Column Nena Vlas
