Column Bernard Klaassen - Met een korte aanloop, een zwaai van mijn rechterbeen - met links ging het een stuk lastiger - en een vluchtige armbeweging naar mijn moeder achter het keukenraam, bracht ik mijn racefiets in beweging.
NL Magazine Column Bernard Klaassen - Het water donderde met bakken uit de donkergrijze lucht. De wind ramde het in onregelmatige vlagen tegen het grote raam in de woonkamer op de eerste verdieping. Het maakte een oorverdovend geluid en met de nodige weemoed keek ik naar de tuin en de bomen die gewillig mee deinsden op de stortvloed aan druppels.
NL Magazine Column Bernard Klassen - Ik heb een behoorlijk positief zelfbeeld. Ik zie mezelf staan en ook wel zitten. Mannen om me heen noemen het regelmatig arrogant, de meeste vrouwen in m’n leven vinden het vooral verwonderlijk of in het gunstigste geval benijdenswaardig. Mijn vriendin Ellen grinnikt regelmatig als ik weer eens trots langs haar heen paradeer. Zelf vind ik het vooral prettig. Ik weet, wie ik ben, wat ik kan en ja, ook wat ik niet kan.
NL Magazine Column Bernard Klaassen - M’n mond wordt kurkdroog. Ik kijk dwars door de arts tegenover me heen. Ze zegt iets, maar ik registreer het niet. Haar stem is veranderd in een monotoon gezoem. De kamer vervaagt en het geluid gaat over in hysterisch gekrijs. Kleuren en beelden vermengen zich. En dan plotseling is er licht, … stilte. Ik zit rechtop in bed.
Column Bernard Klaassen - Autorijden, ik houd ervan. Zo’n 50.000 kilometers per jaar haal ik wel en ik geniet van bijna elk moment. Let wel, het rijden zelf vind ik prachtig. De files tellen niet mee en de auto als vehikel interesseert me vrij weinig. Dat blik op wielen betekent simpelweg vrijheid. Ik kies. Links of rechts, snel of langzaam.
