NLMagazine Column Babette Sijben - Precies een jaar geleden maakte ik de beste beslissing van mijn leven.....starten met mijn opleiding psychologie aan de Open Universiteit.
Ik heb echt moeten leren hoe ik moet leren. De vraagstellingen op het tentamen leken net hogere wiskunde. Ik moest leren om de verbanden te leggen en niet om het klakkeloos van buiten te leren. Op mijn allereerste tentamen heb ik enkel de colleges gevolg zonder 1 woord van de 700 Engelse pagina's literatuur te lezen. Ik had een 2.
Vol goede moed ging ik door naar mijn herkansing. 4 dagen en nachten me door de evolutietherapie van Darwin heen worstelen. Ik moest het wetenschappelijk Engels leren lezen en begrijpen. En dan is het D-day dan komt de dag van je tentamen. Al vechtend liep ik door mijn kamer heen op muziek van ‘The eye of the tiger’.
Een zenuwinzinking nabij, zo wit als een paracetamol door het gebrek aan slaap en daglicht, hartkloppingen van de sloten Redbull en zwarte koffie. Ik had een 5. Toch was ik blij, want ik dacht als ik met 4 dagen een progressie van 3 punten maak, laat staan wat er gebeurt als ik er een week leren van zou maken. Vol goede moed ging ik nog een keer stug door met intens ingewikkelde hoofdstukken die gingen over het meest ingenieuze systeem ter wereld....het brein. Mijn derde en laatste herkansing...Ik denk dat ik bij elke keer zekerder werd, maar tegelijk groeide mijn faalangst net zo hard. Als ik deze niet zou halen, dan zou ik teruggaan naar het HBO want dan zou het niveau te hoog zijn voor mij. Ik haalde met 1 dag en nacht leren erbij, een 6.
Gegild heb ik op de parkeerplaats toen ik mijn ouders belde. Die gingen ook gillen. Zij waren net zo zenuwachtig als ik zelf was. Mijn moeder heeft wel 100 keer moeten zeggen: “Babette je kunt het wel. Het komt goed”. Ik moest lachen en huilen tegelijk. Zo heb ik de rest van mijn gezin ook gebeld. Hysterisch was ik en overgelukkig. Ik had mezelf overwonnen. Dat meisje waarvan iedereen vroeger altijd dacht dat ik ADHD had, dat ik nooit iets afmaakte, dat ik me niet kon concentreren.... het meest chaotische meisje ter wereld had zichzelf overwonnen. Dag faalangst. Alles wat je wilt, dat kun je. Daarvoor stond voor mij deze 6. Later vond ik de beoordelingsbrief van de 5 en toen bleek dat ik het eigenlijk al had gehaald. Maar dat was niet erg, want ik had dit proces nodig.
Dat gevoel van een tentamen halen is puur geluk. Een ontplofte pot met goud in je hart aan het einde van de regenboog. Het is vermoeiend soms. Er is altijd die druk in mijn achterhoofd als ik iets leuks ga doen in plaats van leren, want eigenlijk moet ik studeren. De zenuwinzinkingen zijn slopend die paar uur voordat mijn tentamen begint. Ik hoop altijd dat mijn auto niet start. Dat de weg is afgesloten of dat er een meteoriet mijn huis in valt zodat ik echt niet kan gaan. Dat is mijn angst die uitvluchten bedenkt. Maar ik geef nooit op. Nooit. Want ik heb maar 1 droom en dat is psycholoog worden. Ik wil mijn bachelor halen en mijn master. Al val ik 10 keer, ik sta 11 keer weer op. En uiteindelijk klopt het cliché ‘Hardwork pays off’. Want nu haal ik de tentamens in 1 keer. Die ene druk op de knop waarna je ziet, gehaald....is het meest verslavende gevoel ter wereld. Nooit bezuinigen op educatie. Leren is alles. Ik ben getrouwd met mijn boeken en ik kan je zeggen, ik heb nog nooit zo’n leuke relatie gehad.
Voor iedereen die denkt dat je iets niet kunt… je kunt het wèl! Ik ging van HAVO-Atheneum naar de MAVO. Met geluk gehaald. Ik wilde liever stoer zijn dan slim. Daarna heb ik geen enkele vervolgopleiding afgemaakt. En nu maak ik universitaire tentamens. Ik heb me nooit officieel laten testen op ADHD, maar in any way geloof ik dat je van alles je kracht kunt maken. Mijn tomeloze energie zorgt nu voor een onuitputtelijke wilskracht. Met of zonder label, je BENT niet je label. Ik doe dit niet omdat het moet, maar omdat ik nog nooit iets zo graag heb gewild in mijn leven.
Ik loop nog steeds niet over van zelfverzekerdheid over mijn intelligentie, maar elke stap brengt me steeds dichterbij. Een jaar geleden schreef ik me in. Over 2 dagen heb ik weer tentamen en ik moet nog 15 hoofdstukken in 2 dagen. Maar bij deze beloof ik vast, aan mezelf, dat ik het meteen haal....Als eerbetoon aan iedereen die altijd met me meeleeft, aan iedereen die dat vertrouwen in me heeft wanneer ik het even kwijt ben, aan iedereen die mee gaat gillen wanneer ik het heb gehaald..... Als eerbetoon aan mijn vader en moeder......die met de champagne naar buiten rennen als ik na mijn tentamen thuis kom aangereden. Zonder jullie was ik niet waar ik nu ben, wie ik nu ben.Zo, ik ga even koffie zetten. Dit was mijn studievermijdend gedrag van vandaag. Dank daarvoor, ik kan weer door. Hoofstuk 2 ‘Bring it on’
Babette Sijben
