Column Dave Binkhorst -Het voetbal ligt even stil en ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet eens heel erg mis. Er zijn op dit moment nou eenmaal belangrijkere dingen in de wereld die je des te meer doen beseffen dat voetbal inderdaad maar een spelletje is.
Oké, heel eerlijk, ik mis het om naar Ajax te gaan met mijn vader, ik mis het om mijn vrienden te zien juichen als Cambuur de 3-0 maakt tegen Top Oss en natuurlijk mis ik het om op zaterdag dat biertje te drinken in de kantine met mijn voetbalvrienden.
Dus uit verveling en om toch nog eens te kijken hoe een bal en een veld eruit zien, kwam ik terecht op YouTube. De jukebox voor de allermooiste acties, goals en reddingen. Als eerste zocht ik Ronaldinho op. Mijn beste vriend zegt altijd “Door hem ben ik van voetbal gaan houden” en ik deel zijn mening.
Ik kom op een filmpje van veertien minuten met hoogtepunten van Ronaldinho; direct in de eerste tien seconden van het filmpje speelt hij de bal door de benen van de tegenstander recht mijn hart in. Hij danst over het veld en speelt zijn beste wedstrijden in de stadions waarin de ogen het meest op hem zijn gericht.
Aan het einde van het filmpje zie je Ronaldinho staan met de gouden bal, de prijs voor de beste speler van de wereld. Terwijl ik dit bekijk brengt dit mij op een idee: de gouden bal van 2020 moet niet gaan naar de beste voetballer, maar maak van dit evenement het grootste dankwoord dat je maar kunt bedenken. Op dit moment immers, wordt er een wedstrijd gespeeld in het grootste stadion van de wereld en iedereen zit op de tribune.
Nodig alle mensen uit die ons op de been houden, dokters, verpleegsters, vakkenvullers, leraren en iedereen die het toebehoort. Trek je beste pak aan en loop over die rode loper, lach naar de fotograaf wiens flits nog nooit zo helder is geweest, drink dat glas alcohol dat nog nooit zo lekker heeft gesmaakt en win de gouden bal die je verdient. We hebben dit jaar duizenden gouden ballen en heel eerlijk, het goud is nog nooit zoveel waard geweest.
Groet, Dave Binkhorst
