NL Magazine Column Dave Brinkhorst - Het is maandagmorgen. Mijn moeder en ik zitten aan de ontbijttafel. Ik moet straks weer naar school een leraar voor de gek houden en zij gaat alle dingen doen die we thuis onterecht van haar verwachten. Het mooiste aan een moeder is dat haar liefde onvoorwaardelijk is. Ze is de dokter als je ziek bent. Ze is het gratis advies als je het echt even niet meer weet.
Ze is de vrouw die vroeger toen ze mijn leeftijd had, een studie deed waar ze nooit wat mee gedaan heeft. Een studie is iets waar je 4 jaar je best voor doet en voor je kind je hele leven.
Ze is de vrouw die er voor je is, ook als je dat op dat moment niet verdient. Ze is diegene die je als eerste een berichtje stuurt als je ergens veilig bent aangekomen.
En misschien zegt je moeder het ook te vaak. Ik hou van je. Ik ben trots op je. Ik hou van je. Ik ben trots op je. En ik hou van je. Het is iedereen zijn of haar moeders schijf van vijf. Zo ben ik ook opgevoed. Van de lieve woorden die mijn moeder elke dag tegen mij zei, kon ik een liefdevol leven leiden.
Terwijl ik op mijn school hoor te zijn, spreek ik af met een vriend. Zijn moeder is vorig jaar overleden. Het is niet juist dat we nu niet op school zijn, maar wat is er juist in een wereld waar moeders zo vroeg sterven. We gaan samen naar de begraafplaats.
‘’Ik wil eigenlijk helemaal niet naar de begraafplaats", zeg ik tegen mijn vriend.
‘’Nee, wie wil dat nou wel.’’
‘’Jij.’’
‘’Ja, mijn moeder zou dat andersom ook doen. Weet je, vroeger werd ik gek als mijn moeder zo bezorgd was altijd. Kom je wel op tijd thuis, denk je aan je huiswerk en niet teveel drinken hè.’’
‘’Ja, ik ken het.’’
‘’Ja, en weetje ik mis het nu ontzettend. Koester haar overbezorgdheid. Koester haar eten, ook als ze iets maakt wat niet te vreten is. Weet je, als ik echt iets had gedaan wat niet kon, dan werd mijn moeder nooit boos maar dan zweeg ze. Dat is toch liefde? Iemand zijn vleugels er niet afhalen, maar ze laten zitten.’’
‘’Ja, dat is liefde.’’
Eenmaal aangekomen bij het graf van zijn moeder begint mijn vriend tegen haar te praten.
"Mam. Vandaag ben ik weer niet naar school gegaan. Ik denk dat ze niet eens meer weten of ik daar nog wel op school zit. Ook heb ik gisteren de nieuwe vrouw van Pa uitgescholden en ben ik begonnen met blowen. Ik ben op dit moment geen goed mens en dat spijt me.’’
Het graf zwijgt en dat is eigenlijk alles wat hij wilde horen.
Dave Binkhorst
