Door Jos de Jong - NLMagazine, wonen, woonbeleid, statushouders, voorrang boven eigen bevolking - Stel je voor: je hebt eindelijk een veilige plek gevonden na een lange en heftige reis, maar je hoort dat je – ondanks je verblijfsvergunning – nauwelijks kans maakt op een woning.
Dit dreigt realiteit te worden nu minister Keijzer een verbod wil invoeren op de voorrang van statushouders bij sociale huurwoningen. Maar zestien gemeenten trekken aan de noodrem. “Dit is onmenselijk en een schijnoplossing!"
Kabinetsplannen
Volgens de regering is het niet eerlijk dat statushouders sneller een huis krijgen dan andere woningzoekenden, zoals jongeren of ouderen die dringend op zoek zijn. Keijzer wil de wet aanpassen en vraagt gemeenten en provincies om hun mening. Misschien wordt het plan dan nog bijgeschaafd, maar de boodschap is duidelijk: voorrang voor statushouders moet stoppen.
De steden – waaronder Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Eindhoven – zien het somber in en luiden de noodklok. Ze waarschuwen dat het verbod juist méér problemen veroorzaakt: overvolle opvangcentra, extra maatschappelijke kosten en zelfs meer daklozen. En dan is er nog de inburgering, die zonder stabiele huisvesting bijna onmogelijk wordt.
De échte oorzaak? Een woningtekort!
Gemeenten laten zich niet misleiden: de wooncrisis ligt niet aan statushouders, maar aan een tekort aan sociale huurwoningen. Hun oplossing? Laat álle gemeenten verplicht minimaal 30% sociale huur bouwen in nieuwbouwprojecten. “De schuld schuiven op kwetsbare mensen is niet alleen oneerlijk, het lost niks op.”
Ook de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) snapt er niks van. Vorige week nog beloofde asielminister Faber €30.000 per gehuisveste statushouder en nu komt Keijzer ineens met een tegenovergesteld plan. Dat leidt tot verwarring, onzekerheid en misschien nóg meer mensen op straat.
Plannen intrekken
De gemeenten roepen Keijzer op om haar voorstel per direct in te trekken. Want als statushouders geen dak boven hun hoofd krijgen, stijgen de maatschappelijke kosten, verslechtert de leefbaarheid en wordt het probleem alleen maar groter.
Hoe gaat dit nu verder?
Het debat over de huisvesting van statushouders is nog lang niet voorbij. Nu zestien gemeenten luid protest laten horen, rijst de vraag: “Wat gaat er nu gebeuren?” Laten we eens een aantal scenario’s onder de loep nemen.
1: De minister zwicht onder druk
Als meer gemeenten zich tegen het plan keren en maatschappelijke organisaties zich mengen in de discussie, kan minister Keijzer gedwongen worden om haar voorstel af te zwakken of zelfs helemaal te schrappen. Misschien kan er dan worden gezocht naar een compromis als bv een soepeler overgangsregeling of een andere nieuwe manier van verdelen.
2: Het plan gaat door en chaos breekt uit
Als de regering vasthoudt aan het verbod, kunnen opvangcentra wel eens helemáál overvol raken. Dit leidt tot nóg meer daklozen, verdere kostenstijgingen en wellicht ook schrijnende situaties op straat. De gemeenten die nu al protesteren, zullen dan waarschijnlijk met noodoplossingen moeten komen of simpelweg weigeren het beleid uit te voeren. Dat leidt dan weer tot allerlei juridische toestanden tussen de regering en lokale overheden.
Een creatieve oplossing
Misschien grijpen gemeenten dit moment juist aan om eindelijk eens radicaal anders naar wonen te kijken. Bijvoorbeeld door het inzetten van extra tijdelijke woonvormen, het meer benutten van leegstaande panden of het ontwikkelen van nieuwe vormen van sociale huur. Maar dan moeten de overheid, woningcorporaties en de samenleving zelf goed gaan samenwerken. Is zoiets in deze turbulente tijden nog wel mogelijk?
Tja, wat nu…
De strijd om woonruimte is nog niet gestreden; dat staat als een paal boven water. Gemeenten houden de druk hoog en dus zal in de komende weken moeten blijken of de regering voet bij stuk houdt of dat er tóch beweging komt in deze vooral moeilijke plannen en inherente besluitvorming.
Roept u maar, wat denk je ervan? Moet de voorrang voor statushouders blijven of bestaat er een slimmere en voor iedereen acceptabele oplossing nodig? Zeg het maar….
Bron: GemeenteNu
