Politiek & Maatschappij – De toeslagenaffaire leidde tot een demissionair kabinet Rutte 3 en een paar weken later ontstond nationale verontwaardiging toen Kajsa Ollongren werd gefotografeerd met een A4tje waarop ‘een functie elders’ voor 2e kamerlid Pieter Omtzigt werd voorgesteld. De rest is inmiddels alweer geschiedenis met als ‘grande finale’ het geheugenverlies van Mark gevolgd door een motie van afkeuring door de 2e kamer, inclusief de coalitiepartijen.
Daarmee is de formatie van een nieuwe regering niet eenvoudiger geworden en de vraag is hoelang het zal duren voordat een nieuw kabinet zich kan presenteren bij de koning op het bordes van Huis ten Bosch. Een andere vraag is of het vertrouwen in Mark Rutte terugkeert maar de kans dat er een 4e kabinet Rutte komt blijft aanwezig want zijn VVD is de grootste partij. Bovendien zijn veel partijen kort van geheugen wanneer regeringsdeelname lonkt.................
Over vertrouwen gesproken; sinds de toeslagenaffaire is het vertrouwen van de gemiddelde Nederlander in de overheid stevig gedaald. Het verslag van de parlementaire ondervragingscommissie, die openbare verhoren afnam in 2020, legde bloot dat de uitkeringsinstanties (Belastingdienst) en de gerechtelijke macht (Raad van State) de betrokken slachtoffers consequent in de kou lieten staan terwijl zij in veel gevallen onterecht van fraude waren beticht. Bovendien werd de diverse overheidsinstanties vooringenomenheid en discriminatie verweten en verantwoordelijke ministers en staatssecretarissen hadden jarenlang weggekeken.
Maar kun je Mark Rutte daar als enige de schuld van geven?
Terug in de tijd
Na de 2e wereldoorlog bouwde een nieuwe generatie aan de wederopbouw van Nederland en decennialang groeide onze economie die sociale rechtvaardigheid bracht, onderwijs voor iedereen, toegankelijke medische zorg en vele andere voorzieningen. Daarvoor betaalde iedereen een bijdrage in de vorm van progressieve belastingen onder het motto; de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten en solidariteit werd breed gedragen in ons polderlandje.
De consequentie van dit beleid was dat de loonkosten (lees: loonbelastingen en sociale premies) sterk toenamen waardoor bedrijven hun concurrentieposities in gevaar zagen komen. Dat dwong veel bedrijven in de jaren tachtig tot reorganisaties, fusies en overnames en halverwege de jaren negentig werd China de nieuwe fabriek van de wereld omdat de kosten van arbeid in dit land bijzonder laag waren. Gevolg: Nederland moest een kenniseconomie worden en alle Nederlanders hoogopgeleid.
In de jaren negentig werd de traditionele economie (lees: productie, waarde creatie) steeds meer overvleugeld door een financiële economie, aangevoerd door grote internationale banken en investeerders. Het Anglo-Saksisch denken in aandeelhouderswaarde voerde de boventoon en resultaten op de korte termijn prevaleerden boven de belangen van werknemers en samenlevingen.
Overheden gingen ook mee in deze trend van schaalvergroting; gemeentelijke overheden werden samengevoegd en grenzen met het buitenland (Schengenverdrag) verdwenen. De Europese Unie verkreeg steeds meer invloed dankzij nieuwe wet- en regelgeving en het Europese Hof van Justitie overschaduwd de Nederlandse rechtspraak steeds vaker.
Consequenties voor Nederland
Die open grenzen voor vrij verkeer van goederen en personen maakte Nederland toegankelijk voor werknemers uit lagelonenlanden zoals Polen en Roemenië. Met als gevolg dat Nederlanders, bijvoorbeeld in de bouwsector, hun banen zagen verdwijnen ten faveure van Poolse arbeidsmigranten.
De vraag is dan ook gerechtvaardigd: Zou u voor open grenzen hebben gestemd wanneer de consequenties als arbeidsmigratie uit Polen of de verplichte opname van migranten uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten van tevoren duidelijk zouden zijn? Dankzij Europa hebben we de laatste 10 jaar ongeveer 1 miljoen mensen verwelkomd in Nederland met als gevolg een groot woningtekort, problemen in het onderwijs en een capaciteitsprobleem in de zorg.
Een recent rapport legde bloot dat de kosten van migratie voor Nederland (vanaf 1995 t/m 2019) ieder jaar gemiddeld €17 miljard bedroegen. En bij de introductie van de Euro* is u nooit verteld dat onze deelname eraan Nederland jaarlijks ongeveer €8 miljard kost. Oh ja, en onze deelname aan de Euro dwong ons in 2010 tot stevig ingrijpen bij diverse banken en we verstrekten t.w.v. €13 miljard leningen aan Griekenland.
*NB: Boekentip: Het Euro Evangelie (schrijver: Arno Wellens) is een aanrader.
Dan rest alsnog de vraag: Als de grote meerderheid hiervoor niet democratisch heeft gestemd, waarom doen we hier dan toch aan mee?
Bestuurders, macht en (belasting)geld
De (hoogopgeleide) progressieve generatie uit de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw heeft de strijd voor sociale rechtvaardigheid al lang geleden gewonnen. Inmiddels heeft deze progressieve generatie hoge posities verworven bij overheden, universiteiten, in de (internationale) politiek en bij grote bedrijven en niet te vergeten, bij talloze Non Governmental Organizations (Ngo’s).
Bij organisatie als de Verenigde Naties, het World Economic Forum en de Europese Unie werken duizenden technocraten die zich bezighouden met zaken als gendergelijkheid, de verdediging van minderheden, het milieu en het klimaat. Voor de meeste Nederlanders is dit de ‘ver van hun bed show’ maar zij vergeten daarbij gemakshalve dat al deze goedbedoelde initiatieven worden betaald met belastinggeld.
Zo hebben de VN in 2015 met hun 17 SDG’s (https://www.sdgnederland.nl/sdgs/ ) een agenda vastgesteld die met name in de westerse wereld navolging vindt. Frans Timmermans, onze ‘klimaatpaus’ in Brussel, heeft vooral de SDG’s m.b.t. het klimaat overgenomen en zijn initiatieven vinden veelal navolging, zo ook in Nederland.
Dat heeft in Nederland geleid tot klimaattafels en klimaatakkoorden waar we de komende 10 jaar aan moeten voldoen. Voor de meeste Nederlanders wederom ‘de ver van hun bed show’, totdat ook in hun achtertuin een windmolen komt te staan.
Om de invloed van de vele regeringsakkoorden te duiden verwijzen we naar bijgaande video op Youtube.
Ook groeide de laatste decennia het aantal belangenverenigingen in Nederland explosief, vooral natuur- en milieuorganisaties zijn populair. Saillant detail is dat de meeste van deze organisaties grotendeels afhankelijk zijn van subsidies. Een organisatie als Urgenda (zelfstandige stichting) wordt gefinancierd door de overheid en de Postcodeloterij en kent geen ledenstructuur. Best vreemd dat deze organisatie dan namens onze samenleving een rechtszaak aanspant tegen de overheid, diezelfde overheid die bijdraagt aan de financiering van deze stichting.
Mede dankzij het ruimhartige subsidiebeleid van onze overheid is onze staatsbegroting opgelopen tot ruim €335 miljard (2021) terwijl deze in 2007 nog rond de €200 miljard schommelde, ruim 50% meer. Oh ja, en de staatsschuld is de afgelopen 10 jaar opgelopen tot meer dan €500 miljard terwijl de overheid de belastingdruk verder liet oplopen. Daardoor maken we inmiddels bijna 50% van alles wat we met elkaar in Nederland verdienen over naar de minister van financiën.
Zo is een collectieve sector ontstaan, betaald met belastinggeld en geleid door een hoogopgeleide progressieve elite, die volledig losgezongen is van de samenleving die zij behoort te dienen. Vergeet niet dat we in de afgelopen decennia ook tal van overheidsdiensten hebben geprivatiseerd en nieuwe hebben geïntroduceerd; denk aan afvalverwerking, spoorwegen, elektriciteitscentrales en de autoriteit persoonsgegevens waar ook honderden nieuwe functionarissen werkzaam zijn, allen in overheidsdienst.
Dat leverde dus geen banenverlies op bij de overheid, integendeel. Het aantal ambtenaren groeide gestaag door want Europa en de hierboven geschetste privatisering vereisten tal van nieuwe instellingen die zich bezig gingen houden met toezichthouden want naleving van alle regels moet natuurlijk wel worden gecontroleerd. En wie controleert de controleur...................?
De afstand tot de burger werd verder vergroot door een leger aan woordvoerders die namens al die overheidsinstanties de pers te woord staan. Ook dit zijn weer theoretisch geschoolden, die met hun eigen ‘technocraten jargon’ de vele vragen niet met ja of nee beantwoorden maar uitblinken in clichés en oneliners. Daarnaast werden overheidsdiensten en grote bedrijven steeds moeilijker bereikbaar en verschuilden zich achter callcenters en websites zodat de burger hen vooral niet lastig kon vallen (NB: De toeslagenaffaire maakte volstrekt duidelijk dat een callcenter niet werkt).
The Great Reset – Hoe verder?
Volgens Klaus Schwab van het World Economic Forum is een Great Reset nodig. Dat ben ik helemaal met hem eens alleen is mijn definitie van deze Great Reset een andere dan die van hem.....................
De relatie met de burger moet worden hersteld en ambtenaren dienen zich te realiseren dat zij er voor de burgers zijn. Dankzij de belastingen die burgers ophoesten kunnen de (vaak) riante salarissen van al die hooggeschoolde bestuurders worden betaald. De onschendbaarheid van falende ambtenaren moet verdwijnen en de (vaak) riante wachtgeldregelingen moeten verder worden versoberd, net zoals vele sociale voorzieningen al jaren worden versoberd.
De tientallen miljarden Euro’s die gereserveerd worden om mogelijke problemen bij (buitenlandse) banken op te lossen moeten naar de zorg, het onderwijs en sociale voorzieningen. Nederland kan niet langer een belastingparadijs zijn voor Bigtech en vele andere internationale bedrijven of artiesten. En de vele miljarden die we de komende jaren via Eurobonds bijdragen aan andere Europese landen kunnen we waarschijnlijk beter inzetten voor het onderwijs in eigen land.
De communicatie tussen overheid en samenleving dient als een gesprek te zijn tussen twee gelijkwaardige partijen waarbij de theoretisch geschoolden zich niet arrogant en aanmatigend gedragen. Teksten als; ‘wie zijn die mensen’, ‘laagopgeleid’ of ‘laaggeschoold’ dienen te worden verbannen.
Laten we kritisch kijken naar alle regelgeving die Brussel ons voorschrijft en vooral onze soevereiniteit behouden ten aanzien van rechtspraak en openstelling van onze grenzen voor iedereen. Een schoon milieu is van groot belang maar honderden miljarden naar klimaatmaatregelen als biomassa zijn volledig tegenstrijdig aan een schoon milieu; bezint eer ge begint, zo ook met alle plannen om iedereen in Nederland van het gas af te halen.
En last but not least, snelle herinvoering van een referendum dat bindend is en niet slechts raadgevend!! Dat is democratie zoals democratie is bedoeld en daarmee herstellen we voorzichtig de betrokkenheid van alle Nederlanders met Nederland.
Dan zou ook het vertrouwen in onze overheid (Mark Rutte) weer kunnen groeien. Maar zoals iedereen weet: Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Het zal nog wel even duren voordat het vertrouwen is hersteld. Mark is aan zet!
French Paulitz
