De afbraak van onze verzorgingsstaat is al lang begonnen

NB: De onderzoekers hebben voor al hun conclusies en bevindingen data gebruikt van het Centraal Bureau voor de Statistiek en diverse andere relevante bronnen zoals CPB en PBL.

Het rapport maakt duidelijk dat de kosten van immigratie aanzienlijk zijn. In de periode 1995-2019 gemiddeld 17 miljard euro per jaar met een absolute piek in 2016 van 32 miljard euro. De totalekosten van immigratie over de periode 1995-2019 bedroegen 400 miljard euro, zo’n beetje vergelijkbaar met al onze aardgasbaten sinds het begin van de gaswinning tot 2020.

De onderzoekers stellen tevens vast dat, op basis van exact dezelfde parameters (bron: CBS) bij ongewijzigd beleid de kosten voor immigratie tussen 2020 – 2040, €600 miljard gaan bedragen. Voor alle duidelijkheid: dat is dus €30 miljard per jaar!!!!

Waar halen we al dat geld vandaan – Een overzicht vanaf 2006
De begroting (lees: belasting die we met z'n allen ophoesten) van de Nederlandse overheid bedroeg in 2006 en 2007 iets minder dan €200 miljard en in beide jaren hield de overheid haar huishoudboekje op orde (lees: er hoefde geen geld te worden geleend). Daarvoor hadden we wel een staatsschuld opgebouwd maar die bedroeg in 2007 nog ‘slechts’ €250 miljard. In de jaren ernaliep die echter rap op tot €466 miljard in 2015, terwijl de overheid in deze periode ook nog ‘s €43 miljard extra aan belastingen binnenhaalde (bron: CBS).

In 2007 bedroeg ons Bruto Nationaal Product ongeveer €700 miljard en beschikte de overheid dus over een begroting van ongeveer €200 miljard. In 2018 bedroeg het Bruto Nationaal Product ongeveer €765 miljard maar groeide de overheidsuitgaven naar €300 miljard, een stijging ten opzichte van 2007 van meer dan 50%!! De overheidsuitgaven zijn ten opzichte van onze economie dus explosief gegroeid van €200 miljard in 2007 tot ruim €300 miljard in 2018.

En de uitbraak van COVID-19 heeft ervoor gezorgd dat de overheid in 2020 en 2021 tientallen miljarden extra uitgeeft ter ondersteuning van onze economie waardoor onze staatsschuld snel richting de €600 miljard gaat..........

Waar gaat al dat belastinggeld naartoe?
Met ons belastinggeld betaalt de overheid voor onderwijs, de aanleg van wegen, gezondheidszorg, sociale zekerheid en talloze andere uitgaven zoals subsidies voor milieuorganisaties etc. Ook dragen we stevig bij aan de Europese Unie (€6 miljard per jaar) en staat Nederland garant voor tientallen miljarden Euro's die in verschillende COVID-19 herstelfondsen beschikbaar zijn voor projecten in landen als Italië, Spanje, Griekenland en Frankrijk. Dit is overigens vooral geleend geld dat via Eurobonds beschikbaar wordt gesteld door de Europese Centrale Bank. Saillant detail: die leningen moeten natuurlijk wel worden terugbetaald........................

NB: Nederland droeg in 2010 €13 miljard bij aan Griekse steun en steunde in eigen land diverse banken en verzekeraars tijdens de financiële crisis van 2009 met tientallen miljarden Euro's.

Behalve allerlei financiële afspraken met ‘Brussel’ heeft Nederland ook de plicht om een bepaald aantal migranten op te nemen en dat heeft bijgedragen aan onze bevolkingsgroei de afgelopen 10 jaar van 1 miljoen mensen. De gevolgen ervan zijn woningtekorten (300.000) en problemen in het basis- en middelbaar onderwijs (taalachterstand). Bovendien zorgt de groei van onze bevolking dankzij immigratie ervoor, evenals de vergrijzing, dat steeds meer mensen een beroep doen op de zorgsector waar al jaren een stevig tekort bestaat aan (hoog)geschoold personeel.

De uitgaven aan zorg zijn derhalve gestegen van iets meer dan €70 miljard in 2007 naar meer dan €106 miljard in 2019. En de vergrijzing leidt er ook toe dat de groep niet-werkenden snel groter wordt terwijl de groep werkenden die premies afdraagt om de AOW te betalen steeds kleiner wordt. Dat leidt al sinds 2000 tot een jaarlijks tekort dat inmiddels is opgelopen tot €20 miljard per jaar.

Kortom, de prijs die we betalen voor het behoud van onze verzorgingsstaat is groot maar zolang daar draagvlak voor bestaat (solidariteit) en de meeste Nederlanders bereid zijn >40% van hun inkomen af te dragen in de vorm van belastingen, zal daar weinig in veranderen.

Is de verzorgingsstaat houdbaar?
Nederland behoort al decennia tot de top 10 van landen met een hoog welvaartsniveau en de meeste Nederlanders zijn tevreden met hun levenstandaard. Toch zijn er sinds de jaren 80 van de vorige eeuw een aantal versoberingen doorgevoerd waarvan we hieronder enkele voorbeelden plaatsen:

• Versobering van de studiefinanciering (leenstelsel)
• Decennialange bezuinigingen op defensie
• Uitstel AOW-leeftijd
• Ophef van ziekenfondsverzekering (verhoging eigen bijdrage)
• Versobering van sociale voorzieningen zoals WW, AOW en bijstand.

Daarnaast zijn er de laatste jaren tal van nieuwe belastingen geïntroduceerd. Da’s natuurlijk niet vreemd want onze overheid heeft haar uitgaven sinds 2007 verhoogd van €200 miljard naar ruim €300 miljard in 2019. Voorbeelden hiervan zijn:

• Verhoging van BTW en invoering van belastingen op premies verzekeringen
• Verhoging belasting op uw energierekening (inmiddels 40%)
• Kwartje van Kok (tegenwoordig bestaat bijna 80% van de kosten van een liter benzine of diesel uit belasting en accijns)
• CO2-heffingen voor bedrijven en talloze lokale heffingen voor het MKB
• Parkeergelden in bijna iedere gemeente in Nederland
• Verhoging van wegenbelasting
• Forse verhogingen van kosten voor gas, water en elektriciteit
• Stijging van WOZ-belasting (eigen huis bezitters)
• Rioolheffingen
• Etc.etc.

Kortom, er is steeds meer belastinggeld nodig om onze verzorgingsstaat op peil te houden.

Is de kwaliteit van onze samenleving met al dat extra belastinggeld verbeterd?
Zonder die vraag direct met een 'Ja' of 'Nee' te beantwoorden’ zijn er een paar opmerkelijke ontwikkelingen zichtbaar in onze samenleving:

• De kwaliteit van ons onderwijs holt al jaren achteruit; onderzoek wijst uit dat Nederland slecht scoort met betrekking tot taal- en rekenvaardigheden in zowel het basis- als middelbaar onderwijs. Niet voor niets gaan steeds meer middelbare scholieren naar de naschoolse huiswerkklas waarvoor ouders extra betalen
• Het aantal voedselbanken is sinds 2008 geëxplodeerd: er zijn 171 voedselbanken in Nederland die voedselpakketten verdelen via 500 uitdeelpunten (in 2020 werden 160.000 Nederlanders van voedselpakketten voorzien, 1 miljoen Nederlanders leven op de armoedegrens)
• Defensie: de marine in Den Helder legt schepen stil vanwege een tekort aan personeel; de luchtmacht heeft 35 F35's besteld (we hadden ooit ruim 200 F16's), de landmacht oefent zonder wapens (geen kogels) en soldaten op uitzending kopen zelf kleding en accessoires vanwege tekorten of slechte kwaliteit
• In de Randstedelijke gebieden wachten duizenden Nederlanders soms meer dan 10 jaar op een sociale huurwoning
• Tot in de jaren 80 van de vorige eeuw volstond een modaal inkomen om de lasten voor een gezin te kunnen dragen. Met een modaal inkomen van nu (€36.500 p/jr.) is dat bijna onmogelijk.

NB: De recente toeslagenaffaire legt feilloos bloot hoeveel gezinnen in Nederland afhankelijk zijn van deze toeslagen zodat beide ouders kunnen werken.

• De situatie in de zorg is sinds de uitbraak van de COVID-19 crisis ook kraakhelder; jarenlange efficiency slagen (lees: bezuinigingen) in onze ziekenhuizen hebben blootgelegd dat we niet in staat zijn om adequaat te reageren op calamiteiten.

Een voorzichtige conclusie, dat onze samenleving met (of ondanks) al dat extra overheidsgeld niet is verbeterd, lijkt daarmee gerechtvaardigd.

Wat is er dan met al dat extra belastinggeld gedaan?
We begonnen deze bijdrage met een uitleg over de kosten van immigratie maar er zijn meer oorzaken die verklaren waarom onze overheid steeds meer geld nodig heeft.

Het kabinet Rutte 1 (2010-2012) werd gedwongen de financiële sector in eigen land te steunen met miljarden Euro’s. Tegelijkertijd werd van Nederland ook gevraagd om de Euro te steunen omdat de financiële crisis de mankementen van de Euro feilloos blootlegde in vooral Zuid-Europese landen. Onder andere Griekenland ontving €13 miljard Euro uit Nederland...............

Het kabinet Rutte 2 (2012-2017) moest vervolgens zwaar bezuinigen om te voldoen aan de begrotingsregels van Brussel en verhoogde de belastingen. Daaraan leek een einde te komen met het 3e kabinet Rutte maar de COVID-19 pandemie strooide roet in het eten. De gevolgen zijn bekend......

Nederland heeft in 2019 ingestemd met de uitgifte van Eurobonds en staat met miljarden Euro's garant voor leningen aan vooral Zuid-Europese landen als Italië, Spanje, Frankrijk en Portugal. Tevens doen we mee met een garantiefonds ter ondersteuning van banken met slechte balansen zodat bij een volgende financiële crisis voldoende geld voorhanden is deze te redden.

Best wel cynisch; er is dus wel geld voor de redding van slechte banken maar niet voor een salarisverhoging in de zorgsector of investeringen in beter onderwijs of nieuw materieel bij defensie...........

In diezelfde periode van kabinet Rutte 3 zijn miljarden gestopt in talloze klimaatinitiatieven:

• Biomassa subsidies - De S.E.R. heeft in haar energieakkoord een bedrag van €50 miljard vastgelegd ten behoeve van biomassa
• Bouw van windmolens en aanleg zonneparken
• Subsidies voor particulieren t.b.v. installatie zonnepanelen
• Korting op wegenbelasting elektrisch rijden en laag percentage bijtelling
• Sluiting van 3 kolencentrales (geschatte kosten €1 miljard)
• Verstrekking subsidies aan gemeenten om te experimenteren met afsluiting gas
• Vernieuwing landelijk elektriciteitsnetwerk ten behoeve van groei elektriciteitsgebruik – geschatte kosten komende 10-15 jaar: €102 miljard.

Veel van deze klimaatinitiatieven zijn een direct gevolg van afspraken die door de Verenigde Naties zijn vastgelegd in zogenaamde Sustainable Development Goals, ook wel SDG's genoemd. In Nederland zie je deze terugkomen in Het Klimaatakkoord (https://www.klimaatakkoord.nl/ ) en aan de klimaattafels (https://www.natuurenmilieu.nl/themas/energie/projecten-energie/het-klimaatakkoord/klimaattafels/ ).

Wat opvalt bij de klimaattafels is dat vooral overheden, bedrijfsleven en Ngo's elkaar treffen en dat deelname van burgers minimaal is. Veder valt op dat de voorzitters van deze organisaties veelal afkomstig zijn uit de politiek of werkzaam zijn geweest bij ministeries waardoor zij de weg in bestuurlijk en politiek Nederland bijzonder goed kennen.

De vele miljarden overheidsgeld die gemoeid zijn met deze klimaatinitiatieven worden op deze manier handig verdeeld tussen de vele Ngo's, de (bouw)industrie en provinciale- en lokale overheden. Deze publiek – private samenwerking gebruikt het 'Klimaat’ vooral als een mooi verhaal om publiek geld over te hevelen naar private belanghebbenden.

Tot slot
Onze deelname aan de Europese Unie zou een handelsnatie als Nederland vooral veel voordelen opleveren. Echter, de nadelen die deelname oplevert worden niet of nauwelijks bespreekbaar gemaakt.

In deze bijdrage leggen we uit dat 'Brussel’ ons bijvoorbeeld verplicht tot de opname van migranten, dat we bovenmatig veel bijdragen aan het instant houden van de Euro en dat we tientallen miljarden Euro's moeten overmaken aan andere landen die hun begrotingen al jaren niet op orde hebben.

Tevens dwingt ’Brussel’ ons om allerlei klimaat maatregelen te treffen die onze schatkist ook miljarden Euro's gaan kosten. En dankzij onze goedkeuring aan de uitgifte van Eurobonds mag 'Brussel’ straks ook haar eigen belastingen gaan innen. Dus als 'Brussel' meer geld nodig heeft kan zij heel eenvoudig de BTW in Nederland verhogen om daarmee haar schatkist te vullen.

Saillant detail: Die extra belastingheffingen uit 'Brussel’ ontslaan ons in Nederland niet van de verplichting om belasting te blijven betalen aan Den-Haag. Met andere woorden, wanneer we onze verzorgingsstaat in stand willen houden, zal de fiscale druk alleen maar verder toenemen.

Ben benieuwd of u tegen die tijd nog steeds solidair bent met bijvoorbeeld de opvang van immigranten die 'Brussel’ ons opdringt of bereid bent een dure warmtepomp aan te schaffen omdat we van 'Brussel’ allerlei klimaatdoelstellingen moeten realiseren.

French Paulitz