NL Magazine Maatschappij & Techniek– Dankzij allerlei technische innovaties is gezichtsherkenning de laatste jaren steeds meer doorgedrongen in onze samenlevingen. Velen onder ons maken dagelijks bewust gebruik van gezichtsherkenning wanneer ze bijvoorbeeld inloggen op hun mobiele telefoon of notebook.
Wat we ons echter (vaak) niet bewust zijn, is dat gezichtsherkenning op grote schaal wordt ingezet door allerlei overheidsdiensten ter controle van onze samenlevingen.
Hoe gaan overheden daarmee om?
Wereldwijd zijn er nu al 98 landen die gezichtsherkenning 24/7 inzetten en nog eens 25 landen zijn bezig met de implementatie ervan. In de VS waren in 2016 al meer dan 50% van alle bewoners minimaal 1x vastgelegd in een database dankzij gezichtsherkenning en de Amerikaanse overheid is vastbesloten binnen nu en 2 jaar op alle vliegvelden in de VS iedere passagier te registreren met behulp van deze technologie. Belangrijkste doel is om daarmee direct te kunnen vaststellen of reizigers over de benodigde visa beschikken en al dan niet een strafblad hebben.
Uit een opinieonderzoek van 2018 bleek dat bijna 60% van alle Amerikanen voor toepassing van deze technologie is, zolang deze maar wordt ingezet ter bestrijding van criminaliteit en illegale immigratie.
Overigens is gezichtsherkenning ook bijzonder praktisch bij natuurrampen; na de impact van tornado ‘Hurricane in 2019 werd op de Bahama’s gezichtsherkenning ingezet om vast te stellen wie de ramp hadden overleefd.
En dichter bij huis - hoe gaan we ermee om in Europa?
Ondanks het feit dat 80% van alle Europeanen geen voorstander is van gezichtsherkenning, zijn er toch 26 landen, waaronder Nederland, waar dit fenomeen wordt ingezet. Hoewel er in Nederland nog geen camera’s hangen met gezichtsherkenning verkent de politie momenteel wel de mogelijkheden.
Gelukkig hebben wij onze rechten en vrijheden vastgelegd in privacywetgeving en mensenrechtenverdragen, waardoor de toepassing van gezichtsherkenning in de publieke ruimte nog een te grote inbreuk is. Echter, de vraag doemt op: Rechtvaardigt de COVID-19 crisis de inzet van gezichtsherkenning ter voorkoming van de verspreiding? Wie het antwoord heeft mag het zeggen....................
Overigens wordt in landen als China en Rusland minder moeilijk gedaan over de inzet van deze technologie. Alleen al in Moskou hangen meer dan 100.000 camera’s die beschikken over de mogelijkheden voor gezichtsherkenning, waar alle info op wordt opgeslagen en met elkaar kan worden gekoppeld zodat het voor de autoriteiten een peulenschil is alle informatie te achterhalen.
Koplopers gezichtsherkenning
In landen als Zuid-Korea en China, wordt vanwege de COVID-19 crisis actief gebruik gemaakt van gezichtsherkenning door drones. En in Turkije zet het leger drones in om de grenzen te controleren, net zoals Israël dat doet bij 27 controleposten langs de grens met Palestina. En de politie in de Verenigde Arabische Emiraten beschikt zelfs over ‘smart glasses’ waarmee ze personen kunnen scannen en identificeren.
Zelfs in sommige Afrikaanse landen wordt gezichtsherkenning ingezet. Kenia en Oeganda hebben van China (lees: Huawei) telecommunicatieapparatuur en gezichtsherkenningstechnologie ontvangen waarmee, volgens de Keniaanse- en Oegandese overheid, criminaliteit wordt bestreden. Het moge duidelijk zijn dat de meningen hierover sterk verdeeld zijn. Zou ook een mooie testomgeving kunnen zijn voor Huawei om nieuwe speeltjes uit te proberen...................
Hoe dan ook, of je toepassing van gezichtsherkenning nu bekijkt vanuit een technologie-, een privacy- of een publiek standpunt, de inzet ervan voor toezicht op onze samenlevingen is (helaas) niet meer tegen te houden.
French Paulitz
