De keerzijde van elektrisch rijden - Een strijd om grondstoffen

Oorzaken zijn onder andere de relatief hoge aanschafprijs, een beperkte actieradius en gebrekkige infrastructuur (oplaadpalen). Bovendien is het vullen van een benzinetank een kwestie van een paar minuten terwijl het opladen van de accu’s van een elektrische auto je een bijzonder lange gedwongen pauze opleveren.

Inmiddels zijn bovenstaande bezwaren voorzichtig aan het verdwijnen. Er komen meer modellen van verschillende automerken waardoor de aanschafprijzen dalen, de actieradius neemt toe en het aantal oplaadpunten groeit in rap tempo door. En ook de tijd die nodig is om je accu’s op te laden, neemt af. De verwachting is dan ook dat de markt voor elektrische auto’s de komende jaren stevig gaat doorgroeien.

Welke onzichtbare problemen doen zich voor?
Een belangrijk, zo niet het belangrijkste, onderdeel van een elektrische auto is de accu. Voor de productie van zo’n accu zijn onder andere koper, kobalt, lithium en nikkel nodig, metalen die niet zomaar voor het oprapen liggen. En het zijn vooral armere landen waar deze grondstoffen worden aangetroffen zoals bijvoorbeeld in Zuid-Amerika en Afrika. U voelt ‘m al aankomen...

Talloze investeerders en mijnbouwbedrijven willen graag een graantje meepikken van deze groeiende vraag. Een land als China strooit niet voor niets al jaren met goedkope leningen in Afrikaanse landen. Het cynische van deze ‘hulp’ is, dat Chinese staatsbedrijven vervolgens projecten mogen uitvoeren, die dus betaald worden met het geld dat dezelfde Chinese staat eerder als lening verstrekte.

Bovendien krijgen Chinese mijnbouwbedrijven toestemming om grondstoffen te delven die zij vervolgens naar China verschepen om daar elektrische auto’s te produceren en vele andere producten waar accu’s voor nodig zijn zoals smartphones, laptops en accessoires (https://salesforcemanagement.nl/nl/big-tech/de-smartphone-industrie-meer-dan-alleen-maar-een-smartphone/).

Een ander cynisch voorbeeld is dat in sommige Afrikaanse landen nieuw aangelegde spoorwegnetwerken volledig worden aangestuurd door Chinezen die ook de (in China geproduceerde) treinen besturen. De lokale bevolking heeft het nakijken terwijl de bestuurders van deze landen zich verrijken.

Hoe nu verder?
De roep om ‘schone’ energie neemt toe, het klimaat moet worden gered en we willen af van fossiele brandstoffen. Dankzij klimaatakkoorden en daarmee samenhangende overheidssubsidies zien bedrijven talloze kansen om consumenten te verleiden hun steentje bij te dragen middels de aanschaf van een elektrische auto of nieuwe zonnepanelen.

Wat daarbij vaak wordt vergeten zijn de consequenties van al die mooie intenties. Elektrische auto’s rijden nou eenmaal op accu’s en die hebben (schaarse) grondstoffen nodig. En al die accu’s moeten worden opgeladen en dat worden er steeds meer. Waar komt die energie vandaan als we onze elektriciteitscentrales niet langer op gas of kolen willen stoken? Zonnepanelen, windmolens?

Thorium centrales
De zon schijnt niet altijd, ‘s nachts al helemaal niet en de wind waait niet altijd met kracht 5.
Kernenergie dan maar? Ook daar zijn veel tegenstanders van terwijl juist deze technologie geen CO2-uitstoot veroorzaakt. En met een nieuwe generatie Thorium centrales, die schoner (minder afval), kleiner en goedkoper zijn, zouden we makkelijk aan de groeiende vraag naar elektriciteit kunnen voldoen. Wanneer we dan over een paar jaar de technologie rond waterstof verder hebben geperfectioneerd, dan voorspel ik een passende oplossing voor al ons rijdend en vliegend materiaal.

Sinds de start van de industriële revolutie hebben we dankzij talloze innovaties onze welvaart in rap tempo tot ongekende hoogte zien stijgen. Ik heb het idee dat we nog maar aan het begin staan van wat we tot voor kort voor onmogelijk hielden.

Over nieuwe technologie gesproken, in ons volgende artikel nemen we u mee in de wereld van de Qubits, ook wel kwantum bits genoemd. U kunt hier alvast een kijkje nemen. https://wibnet.nl/techniek/kwantumchip-geeft-je-pc-het-nakijken

French Paulitz