NLMagazine Economie & Duurzaamheid – Na 85 jaar hard werken valt het doek voor het familiebedrijf van bakkerij Jonker uit Langedijk. Met groot ongenoegen informeerde eigenaar Ed Jonker zijn personeel dat het bedrijf in zwaar vaarwater terecht is gekomen en dat het faillissement is aangevraagd.
De door de huidige crisis ontstane enorme prijsverhogingen van onder andere de toeleveranciers, de schrikbarende bijna zesvoudige verdubbeling van de energieprijzen (€ 300.000 extra miv januari 2023) en stijgende loonkosten zijn niet meer op realistische wijze door te berekenen in de verkoopprijzen.
Het gaat slecht met de Nederlandse middenstand. Veel middenstanders gaan door diepe financiële dalen. Met name bakkerijen die met kleine winstmarges werken, hebben het heel zwaar te verduren. “Hoe lang kunnen we het nog volhouden”, vraagt menig bakker zich af. Deze schrikbarende gedachte speelde Ed Jonker en zijn broer Rob al langere tijd parten. “Toen Rob en ik 12 jaar geleden de zaak van mijn ouders overnamen, hebben we met veel passie, energie, plezier en humor knetterhard gewerkt om de bakkerij succesvol voort te zetten en uit te breiden tot wat het nu, met een eigen bakkersfabriek en zes filialen, is. Financieel was dat nooit gemakkelijk, we hielden maar heel weinig over, het ging allemaal maar ‘net aan’, maar af en toe konden we toch even op vakantie”, aldus Ed.
Het runnen van een bakkerij is voor de meeste bakkersondernemingen geen goudmijn, als dat het ooit al voor een bakker het geval is geweest. Het aantal arbeidsuren dat men in een bakkerij dag en nacht maakt, staat in geen enkele verhouding tot de opbrengsten. Na aftrek van alle mogelijk denkbare belastingen en alle directe en indirecte kosten die een bakkerij maakt, houden de meeste bakkerijen maar ongeveer € 0,03 tot € 0,05 over van elke ontvangen euro. Door de enorme huidige kostenstijgingen, de prijsverhogingen en een verdere toename van de belastingdruk vanaf januari 2023, wegen de kosten bij veel bakkerijen niet langer meer op tegen de baten.
“Dat was de laatste vier maanden al zo, maar de vooruitzichten zijn nu nog somberder dan ooit. Nu, 12 jaar later nadat we het bedrijf van onze ouders overnamen, is de lol er dan ook af, het gaat eenvoudig niet meer. De huidige crisis is funest voor ons bedrijf. Het aantal klanten is met 10% gedaald omdat we onze prijzen hebben moeten verhogen. Men gaat nu voor een duidelijk mindere kwaliteit brood naar de goedkopere supermarkt. Dat scheelt ons per week duizenden euro’s aan omzet; het bestedingspatroon van onze klanten is veranderd. Met spijt in mijn hart zijn wij door de huidige crisis en alle componenten die hierop van invloed zijn, waaronder ook nog eens de restschuld uit de coronatijd, genoodzaakt om onze deuren te sluiten. Helaas, het is niet anders”, vervolgt een duidelijk geëmotioneerde Ed.
‘Wat is er nu eigenlijk aan de hand in Nederland’, vraagt menigeen zich af. Volgens Ed Jonker is de huidige crisis gebaseerd op angst en controle. Ed: “Er is een oorlog in Oekraïne, die niet de onze is. Geen enkele burger in Nederland wil oorlog! Toch gaan er miljarden euro’s van het door ons betaalde belastinggeld naar dit oorlogsgebied, terwijl de Nederlandse burger en het Nederlandse bedrijfsleven dat geld op dit moment nu juist heel goed zèlf kunnen gebruiken”.
Vele burgers zien Nederland momenteel als een ziek land dat het bestaansrecht van onder andere ondernemingen ondermijnt en zo niet onmogelijk maakt. Pas als je als land zelf gezond bent, kun je immers anderen naties helpen. Ed: “Zorg dus eerst dat je als land alles zèlf onder controle hebt en laat je eigen land, je eigen burgers en bedrijfsleven niet bloeden voor de malafide praktijken die elders worden gepleegd. Helaas besteden de media hier weinig tot geen aandacht aan. Haar eenzijdige berichtgeving wordt door menigeen blindelings geloofd terwijl er in dit land zo veel aan de hand is waar geen aandacht aan wordt besteed. We worden allemaal voor de gek gehouden. Kijk bijvoorbeeld naar het ondernemersklimaat. Hoe is het toch mogelijk dat er in Nederland zo veel faillissementen zijn en waarvan het einde nog lang niet in zicht is. Als gevolg van alle dramatische veranderingen die een crisis alleen maar verder in de hand spelen, leven we momenteel in een ongezond bedrijfseconomisch klimaat waarvan wij als bakkerij nu ook de dupe worden”.
Ondanks de sluiting van dit gerenommeerde bakkersbedrijf stak Ed zijn personeel een hart onder de riem. Hij benadrukte dat ‘kwaad worden geen enkele zin heeft, maar dat juist positiviteit en het beleven van dingen vanuit je hart de oplossing zijn voor een goede en gezonde toekomst’.
Met gemengde gevoelens bedankte Ed al zijn personeelsleden voor hun passie, hun liefde en bezieling voor dit prachtige vak en hun gigantische jarenlange inzet voor de bakkerij.
De betrokkenheid van het personeel van de bakkerij staat boven kijf. Dat bleek heel duidelijk nadat iedereen het tragische bericht van Ed geëmotioneerd had aangehoord, afscheid nam van de familieleden van het bedrijf en vervolgens besloot om voorlopig toch vooral weer volop aan de bak te gaan en te blijven bakken totdat de curator de definitieve sluitingsdatum bekend maakt.
Jos de Jong
