NL Magazine Duurzaamheid - We (MEERgroen) deden weer veel deze week: maaien, oogsten en organiseren. Zo maken we er elke week een feestje van! En we reflecteren op de samenleving in ecologisch perspectief.
Inmiddels hebben we een 20-tal hectares aan bloemenweides ontwikkeld. Er zijn veel types: akkerkruiden met eenjarigen zoals klaproos en korenbloem, weidekruiden met bv knoopkruid, klavers en knoopkruid, orchideeënweides met ratelaar, rietorchis en moeraswepsenorchis, duinvalleien waar ook parnassia, 100gulden kruiden en ogentroost groeit, tweejarige weides met teunisbloem, toortsen, kaardenbol, wegdistel, bosranden met vingerhoedskruid, fluitenkruid en dagkoekoeksbloem en ga zo maar door. Een specialiteit is de verticale tuin met natuursteen en bv veel mediterrane kruiden en waar vetplanten op de zonzijde voorkomen en varens op de schaduwzijde.
Ecologisch beheer gaat meestal over verarmen en dat wil zeggen hooien en afvoeren, maar wel pas nadat het zaad gevallen is. In deze periode van het jaar is het heel druk op de bestaande 20 ha bloemenweides en we mogen ook weer 2 ha aan het areaal toevoegen. De eenjarige bloemenweides kennen na het hooien nog een aparte fase, nl het frezen. Daarbij wordt de grond rul gemaakt om de meerjarige ongewenste soorten zoals kweek, riet en 1000 knoop uit te schakelen. De minuscule zaden van de eenjarigen hebben geen last van het frezen maar wel van meerjarige planten die ze overwoekeren doordat deze reservestoffen hebben. Als we niet frezen is 80 % van de bloei het jaar erop weg door deze concurrentie.
Van 20 ha bloemenweides komt tenminste 150 ton hooi af. Dat is niet met de hand te doen en we huren daarvoor tractoren in maar daarbij moeten we concurreren met de oogst van bv aardappelen en suikerbieten. Dit is de reden van het feit dat een deel van het hooi is blijven liggen en doornat is geworden door de herfstregens. En nog erger: het is vastgeplakt aan de grond en doorgroeit met nieuwe grasscheuten. Zo erg dat zelfs een machine het niet meer op kan rapen. Daarom zijn we een groot deel van de week bezig geweest om 20 ton hooi, dat nu 100 ton weegt, met de hand om te harken zodat het alsnog opgepakt en afgevoerd van kan worden (foto).
Ecologisch beheer en economisch beheer
Dit rug- en armbrekende handmatige hooiwerk drukt je weer eens met de neus op het feit dat we in een land leven waar geld alles bepalend lijkt te zijn. Natuur wordt daar niet vooral gezien als een waarde maar als een kostenpost. Er is een sterke neiging bij bestuurders en eigenaars van terreinen om elk jaar weer op kostenposten te bezuinigen. Daarbij zijn er meestal twee opties: 1) of het groen wordt verwaarloosd en groeit dicht met ruige planten of bomen of 2) er wordt steeds grover geschut ingezet om het beheer ‘efficiënter’ te doen. Waar er 50 jaar geleden nog overal vaste groenbeheerders in dienst waren zijn die gaandeweg vervangen door aannemers die eerst met 5- jaar contracten werkten en tegenwoordig zijn er steeds meer aannemers die elk jaar weer moeten inschrijven. Al te vaak is dat een mechanisme om elk jaar de prijs weer te drukken. Zeker bij groenbeheer is dat niet een manier om kennis, ervaring en betrokkenheid op te doen met een terrein en de flora en fauna.
Graag krijgen we reacties op onze wekelijkse blogs op zaterdag via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Franke van der Laan
Stichting MEERGroen
Meerbomen.nu
