NL Magazine Duurzaamheid - We deden weer veel deze week: maaien, oogsten en organiseren. Zo maken we er elke week een feestje van! En we reflecteren op de samenleving in ecologisch perspectief. Deze week was het qua werkzaamheden niet zo enerverend, beetje oogsten, beetje wieden, beetje zaden schonen.
Maar met diverse overleggen zijn we weer een heel eind verder gekomen! Op Mariënheuvel zijn er na veel voorbereiding, goede werkafspraken gemaakt tussen onze vrijwilligersgroep, de hovenier en de landschapsarchitect, waar we voorlopig verder mee kunnen. Voor de meerbomen.nu actie is deze week de bomenplanner operationeel geworden. Met die planningstool kan iedereen evenementen initiëren, zowel om te oogsten als te planten en om bomen uit te wisselen. De tool werd meteen ook al gebruikt om de nationale natuurwerkdagen op 5 en 6 november erin te zetten en ook het verzoek om zaailingen niet te versnipperen of weg te gooien, maar apart te houden.
Minstens 50 projecten zijn er in de eerste week al ingeschreven en ook meer dan 1.000 nieuwe vrijwilligers hebben zich aangemeld, naast de 300 vrijwilligers die er al zijn. Ook worden er steeds meer veelbelovende contacten aangeboord. Zo ben ik deze week in Zoetermeer gaan kijken op twee plekken van 9 ha en 2 ha waar we zeer interessante soorten, zoals vlinderstruiken en zelfs 500 appelboom zaailingen of -stekken, aantroffen om te redden.
Een nieuwe ontwikkeling op het PR-front was dat we een vaste column in de Heemsteedse courant aangeboden kregen. Naast de vlog, de blog op de eigen website, youtube (st.meergroen) facebook, instagram en twitter staan we dus nu in twee gedrukte kranten en in vele digitale publicaties in de wijde regio.
Smetvrees
Het is inmiddels volop paddenstoelentijd. Als je weet wat je doet, zijn er een heleboel eetbaar en smakelijk. Dat doen we nog wel eens bij soorten zoals de Judasoor en de geschubde inktzwam. Beide zijn onmiskenbaar en zeer algemeen. Als ik mensen dan eens wil laten proeven en er zelf ter inspiratie en geruststelling een hap uit neem, sta ik toch elke keer weer paf van de reacties. Deze reacties variëren van afschuw en ongeloof tot letterlijk over de nek gaan. Dit is eigenlijk een verontrustend teken aan de wand. Namelijk alles wat in plastic verpakt in de winkel ligt (bv aardbeien met resten van tenminste 2 tot wel 13 gifstoffen erin) wordt zonder markeren genuttigd. Maar supergezonde producten direct uit de natuur worden met intense afschuw en wantrouwen benaderd. Waar komt toch die smetvrees vandaan. Zijn we zo ontzettend ver van de natuur afgedwaald in 100 jaar nadat we er 10 miljoen jaar middenin en van hebben geleefd? In het gunstigste geval wordt gevraagd: kun je dat dan eten? En daarmee wordt dan bedoeld: is dat niet giftig en is het (vind ik) het wel lekker? Mijn standaardantwoord is dan dat je alles kunt eten maar dat hout en auto’s wat meer werk en tijd kosten en dat ik niet kan boordelen wat de smaakvoorkeuren van iemand zijn (en er zijn hele vreemde voorkeuren: er zijn mensen die auto’s en vliegtuigen verorberen…).
Die smetvrees is ook de oorzaak van het feit dat er miljoenen tonnen aan goed eten wordt weggegooid omdat er een vlekje op zit of het een beetje krom is. Problematisch is ook het vasthouden aan de houdbaarheidsdatum. Die houdbaarheidsdatum garandeert dat het product tot die tijd goed is. Wellicht 1% raakt beschimmeld binnen 1 tot 100 dagen na die datum en toch wordt door veel mensen, na het verstrijken van deze houdbaarheidsdatum, alles in de kliko gegooid. Wij beschouwen zo’n vlekje op of een hapje uit onze groente en fruit juist als ons tastbare kwaliteitskeurmerk. Daaraan kun je zien dat we, uit principe, niet spuiten. Maar zo zit de menselijke geest blijkbaar niet in elkaar. Intens zorgelijk…
Graag krijgen we reacties op onze wekelijkse blogs op zaterdag via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Franke van der Laan
Stichting MEERGroen
Meerbomen.nu
