Column door Fred van Assendelft - NLMagazine, Columns - Cuba vindt het prachtig, het leukste wat er is: achter een balletje aanhollen. Ik heb zo’n werpstok waar een balletje in past en kan dan flink ver gooien. Cuba moet vóór mij gaan zitten wachten tot ik daadwerkelijk gegooid heb. Dan vliegt ze ook letterlijk uit de startblokken, het is een prachtig gezicht, zo’n kluwentje wol in volle vaart over het gras zien rennen. Hap, hebbes.
Vlak achter ons huis is een parkje met een paar grasveldjes en daar gooi ik als het een beetje goed weer is met het balletje. Vaak staan er mensen te kijken naar die enthousiaste hond die moeite heeft om het balletje direct terug te geven, maar na wat aandringen (en een lekkernij) toch het balletje voor mij neer gooit.
Vandaag stond Johan te kijken. Ik ken Johan als de vraagbaak en voorzitter van de vereniging van eigenaren (VvE) van onze appartementen en Johan stond daar niet alleen om te kijken. Langzaam schuifelde hij dichterbij en toen hij nog maar net op corona-gepaste-afstand stond, begon hij het gesprek. Eerst nog neutraal, “Leuk hoor, lekker met de hond spelen, jullie hebben er duidelijk alle twee plezier in.”
Maar al gauw ging het gesprek over op een wat vriendelijk zakelijke toon. Of ik ervoor voelde om het bestuur van de VvE de komen versterken. De administratie was in handen gegeven van een administratiekantoor, maar de vereniging moet ook een bestuur hebben. Het huidige bestuur bestond uit één persoon, voorzitter Johan. En dat vond hij wel erg magertjes, bovendien moest hij alle beslissingen alleen nemen en het zou toch wel fijn zijn als er iemand was om mee te overleggen, liet hij mij weten. Ik mocht zelf de functie kiezen. Was secretaris niet iets voor mij ?
Johan is docent horeca en gaat binnenkort met pensioen; hij wil dan samen met zijn partner gaan reizen. Dat had hij mij enige tijd geleden al eens verteld en dat heb ik onthouden. Waar ik nu zo bang voor ben, is dat hij met zijn pensionering zijn werk en ook zijn voorzitterschap opgeeft en dan bestaat het bestuur weer uit één persoon, secretaris Fred. Die kan dan meteen ook wel het voorzitterschap erbij doen. Nee, daar voel ik niet zo veel voor, maar hoe zeg je dat netjes ? Het handigste is dan om wat bedenktijd te vragen en dat heb ik ook gedaan: “Ik bel je er deze week nog over op, okay ?”
Na overleg met mijn partner heb ik Johan opgebeld en gezegd dat ik door mijn bezigheden er echt geen tijd voor had. “Ach, zoveel tijd hoeft dat toch niet te kosten”, liet hij mij weten, “het administratiekantoor …”. “Nee, Johan.”
