Afscheid & Rouw·Songtekst·Link in bio·Ik mis mijn ouder·Rouwproces·Muziek - NLMagazine, Evenementen, muziek, afscheid en rouw, verdriet, songfestival, VIDEO - Joost Klein, die dit jaar meedoet aan het Eurovisie Songfestival, verloor al op jonge leeftijd beide ouders. Zijn vader en moeder komen regelmatig terug in zijn muziek.
Het Songfestivallied Europapa is niet alleen een ode aan Europa, maar ook aan zijn vader, die Joost Klein op zijn twaalfde verloor aan kanker. Hij leerde zijn zoon, vanuit hun kleine dorpje in Friesland, dat de wereld geen grenzen heeft.
Joost vertelt: “Je moet soms afscheid nemen van de dingen die je het meest dierbaar zijn.” Afscheid nemen doet hij opnieuw, als een jaar later ook zijn moeder plotseling aan een hartstilstand overlijdt.
Afsluiting
Schrijven is voor Joost een manier om met zijn verlies om te gaan. Dat geldt ook voor Europapa. Het nummer is geschreven in briefvorm, en eindigt met de woorden “from me to: my parents” in beeld. “De brief is voor mij een soort afsluiting, durf ik wel te zeggen. Pa, ma, jullie zullen er altijd voor me zijn, maar ik kan niet eeuwig deze pijn met me meedragen,” zegt Joost in De Avondshow van Arjen Lubach.
Weinig woorden
Eerder schreef Joost al het ontroerende Florida 2009 over het verlies van zijn ouders. “Daar sta je dan, bij de crematie van je pa,” komt als eerste zin hard binnen. Zijn uitvoering van dit nummer op Pinkpop in 2022 maakte op veel mensen indruk. Gehurkt op het podium zingt hij dit kwetsbare nummer, terwijl hij met de Friese vlag zijn tranen wegveegt.
Lees hieronder de volledige tekst van Florida 2009.
Songtekst | Joost Klein - 'Florida 2009'
Daar sta je dan, bij de crematie van je pa
Na al die tijd van vluchten, sta je stil en denk je na
Dit is nooit meer vla
Nooit meer vla voor de tv
Nooit meer samen
Nooit meer samen kijken naar DWDD
Nooit meer dansen in het huis
En nooit meer klappen met een vuist
Misschien was het niet juist
Maar ik mis ons, en ik mis thuis
Daar sta je dan, bij de crematie van je ma
Allemaal huilende gezichten, maar dat vond ik best normaal
En ze was zo'n lieve vrouw
Nog zoveel dat ik zeggen wou
Van het spijt me, en sorry
Maar mijn hart die is nu koud
Voor jou bewaar ik mijn geduld
In een kistje, onder me bed
Maar wat is een pretpark
Een pretpark zonder pret
Florida 2009, daar, daar kwam ik mezelf tegen
Maar heb een steen verlegd in de rivier
En dat ondanks alle regen
Bron: EO.nl
