Door Danny Fransen - NLMagazine Verhalen - "Buurman, buurman ..." hoor ik het kleine mannetje van vier jaar oud achter me zeggen, terwijl ik het dak van Sophie, mijn ouwe trouwe oldtimer, aan het opbergen ben. "Buurman?" vraag ik hem verbaasd.😳
Vervolgens leg ik hem uit dat ik een meisje ben en dat ik daarom een buurVROUW ben en geen buurman. Je kunt alleen maar een buurman zijn, als je een jongen bent, leg ik hem verder uit. (In m'n achterhoofd popt het genderneutrale verhaal op. Zou ik hem nu eigenlijk moeten uitleggen dat ik een buurmens ben? 🥴😂)
"Buurvrouw, mag ik met jouw auto mee?" Gaat hij verder. "Natuurlijk mag jij met Sophie mee. Zullen we aan Mama vragen of je mee mag om een ijsje te kopen?" vraag ik hem.
Zijn ogen beginnen te glimmen en nog voordat ik verder iets kan zeggen, rent hij, al roepend naar zijn moeder, of hij mee mag om een ijsje te kopen. Dit was niet tegen dovemansoren. Ook zijn broers willen met Sophie mee voor een ijsje.
Het vriendje van de buurjongens van een paar huizen verderop kreeg inmiddels ook lucht van het ijs avontuur. Alsook mijn jongste zoon en zo zaten we vijf minuten later met z'n zessen in Sophie (gepropt 🤪). De muziek ging aan, de handjes kwamen boven het dak uit, de glimlachen waren niet van de gezichten van de jongens af te slaan, de raampjes gingen open en zo gingen we op pad naar de ijswinkel.
Herinneringen maken...ik houd ervan. 💖
