Skiën

‘Nu verdrink je in de sneeuw’, meldt het weerbericht op NPO1. Sportief Nederland graait gulzig in de kast op zoek naar de skischoenen, de outfits, de mutsen, de helmen, de skibrillen, de thermo-onderbroeken. We gaan!

Ik kan het niet. Dat op de latjes naar beneden glijden. Vijf vakanties heb ik mezelf gedwongen om op de skies te staan. 5 Vakanties lag ik een week langs de pistes, hing ik te bengelen in de babyliften en stopte ik nog net op tijd voor de afgrond. Mijn skigeschiedenis is helaas niet succesvol.

Het begon zo’n 25 jaar geleden. Vriendin M.J. en ik waren piepjong. We maakten altijd plannetjes om even te ontsnappen uit de ouderlijke macht, onze comfortzone het ouderlijk huis. Dit keer smeerden we ‘m op naar de sneeuw. We kozen voor de Trein. Dat was op zich al een avontuur. Onze tassen puilden uit, want geef toe, buiten het genot van de witte natuur speelde ook het avondleven mee wat ons trok. Eigenlijk was dat ons eerste plan. Het skiën kwam op de tweede plaats.

Na een slechte slaapnacht waren we sportief in de mood toen de trein stopte in het wonderlijke Tirol. Er lag een flink pak sneeuw. We hadden dikke jacks aan en wollen berenmutsen op die ons flink warm hielden. De skibrillen zorgden ervoor dat we onherkenbaar waren. Dat kwam goed uit, want jongens en meisjes, wat waren wij een stuntels. Vreselijk. De skiërs werden dus zeker niet onze vrienden.

Toch kwam er weer een nieuwe skivakantie. Omdat er meerdere lieverdjes zijn in mijn omgeving die wel heel graag in de sneeuw sporten, ging ik weer overstag. Het ging iets beter, ik was geen kei maar ala, ik suisde op een gegeven moment goed in de V-Vorm naar beneden. En wat genoot ik van de omgeving. En de kabelbaan. En mijn gezelschap.

De wintervakantie is een wereld op zich. Mooie outfits, heerlijke truien, vrolijke zonnebrillen, koffietjes met apfelstrudels, warme chocolademelk, biertjes en glühwein plus de warme kachel. Wat een feest!

Wat doen mensen nog meer op de piste

• Klasje mensen omver skiën

• In het midden van de piste naar beneden lopen als je je skies bent verloren

• Mensen beetpakken en meesleuren in je val

• S’ nachts een sneeuwpop maken op de piste.

Op de februarimaand van de kalender staat met grote letters SKI VAKANTIE geschreven en ik ga wederom mee… Ik waag me niet op de latjes hoor, want het is beter voor mij om te schrijven. “Je nieuwe sprookjesboek is zeker een goede inspiratie daar in de bergen”, roept mijn uitgever. Zo is dat! Dus nu zit mijn koffer vol met ongeschreven blaadjes, 6 pennen, 2 brillen en geen computer. Ik heb er zin in!

Voor de doorzetters die de skivakantie adoreren: Fijne vakantie en weer heel terug naar huis!