My blog is about telling music stories - NLMagazine Muziek - Een fascinerende Engelstalige oneliner luidt: Look out for number one.
Volgens de gezaghebbende Cambridge Dictionary betekent het zoveel als: ‘Do what you think is best for yourself and not care about other people’. Dat kan weer minimaal twee betekenissen hebben: 1. ‘doe alleen wat in je eigen belang is en f@ck de rest’; of 2. (wat genuanceerder) ‘probeer niet steeds anderen (de # 1’s) de kroon te steken of na te doen, maar kies vooral een route die bij jezelf past’.
Als (oorspronkelijk) Fries van de koude bodem voel ik toch het meest voor optie 2. Aan deze oneliner over het uitkijken voor nummer 1, moest ik onmiddellijk denken toen ik van de week las dat Drummer Robbie Bachman van de Canadese rockband Bachman-Turner Overdrive (‘BTO’) het tijdelijke voor het eeuwige had verwisseld. Bachman-Turner Overdrive was natuurlijk een rockband van de oude stempel, met hits als You Ain’t Seen Nothing Yet, Roll On Down The Highway en Takin’ Care Of Business.
Alleen ik was altijd zeer gecharmeerd van hun nummer Lookin’ Out For # 1. Eigenlijk een nummer dat helemaal niet paste bij de testosteronrock van BTO. Het is een zeer jazzy nummer. En dat laat zich goed verklaren want Robbie zijn broer Randy (de zanger en gitarist van de band) had een jazzachtergrond en leefde zich op dit nummer lekker uit. De tekst mag er ook zijn:
“Every day is an endless train
You’ve got to ride it to the end of the line
Be a troubleshooter, blow the bad luck away
And you will make it to your station on time
And you’ll find out every trick in the book
That there’s only one way to get things done
You’ll find out the only way to the top
Is looking out for number one
I mean you keep looking out for number one”
Uitkijken dus voor die numero uno! In de herdenkingsartikelen voor Robbie Bachman werd al gesuggereerd dat Jeff Beck misschien in de eeuwige muziekvelden een drummer nodig had. Want ja, ook onze Jeff is gaan hemelen. Wat was dat toch een waanzinnig goede gitarist! Met als bijzondere eigenschap dat hij zich bezig hield met alle soorten van muziekstijlen. Ooit had ie een heerlijke old skool hit met Hi Ho Silver Lining en hij speelde bij legendarische bands als de Yarbirds. Stevie Wonder speelde hem nog een prachtig nummer toe met Cause We’ve Ended As Lovers, waar Jeff een gedenkwaardige blues instrumental van maakte.
Als dank voor de medewerking aan Stevie zijn (klassieke) album Talking Book wilde Stevie eerst Superstition aan Jeff cadeau doen, maar Motown lag dwars en liet Stevie het ook zelf uitbrengen. Toen kreeg Jeff alsnog Cause We’ve Ended As Lovers, door Stevie geschreven voor zijn toenmalige ‘muze’ Syreeta Wright. Very Superstition toch zo’n verhaal?!
Mijn favoriete albums van Jeff Beck zijn uit de tijd dat hij zich bezig hield met Jazz (hij was gek van de jaren 50 Jazz, die vond ie het beste ooit), Jazzrock en Fusion in de jaren 70. Dat zijn vooral de albums Blow By Blow uit 1975 met daarop het nummer van Stevie en Wired uit 1976. Vreselijk Funky van de laatste album is het nummer Come Dancing, mogelijk iets te heftig voor de gemiddelde blogluisteraar (dus niet in de link: voor de liefhebber te vinden op alle platforms). Ook het nummer Goodbye Pork Pie Hat mag er zijn. Dat nummer is een ode aan de unieke saxofonist Lester Young (die altijd een pork pie hoed droeg en Billie Holiday begeleidde als haar ‘Prez’). Het nummer is in de jaren 50 gecomponeerd door de eveneens legendarische Jazzbassist en -componist Charles Mingus. Over numbers one gesproken! Jeff maakt er een prachtige versie van. Bedankt voor alle heerlijke muziek Jeff (en Robbie) en blijf uitkijken voor Nummer 1, dan doen wij het ook!!!!
Ton Tekstra
