NLMagazine, (Noord-Holland) Natuur & Milieu – De NoodHollandse boswachter Mikal neemt ons mee langs de waddendijk op Wieringen waar je die gele ogen zomaar kunt zien; een paar indringende gele ogen die geruisloos op jacht zijn naar muizen en kleine vogels voor de volgende maaltijd: de ogen van een velduil. Elke winter komen er weer velduilen naar de waddenkust om hier te overwinteren.
Gele ogen langs de Wieringer kust
Waar de meeste uilen zich alleen ’s nachts laten zien, is de velduil een soort die ook overdag jaagt. Hierdoor zijn velduilen goed te zien en kun je prachtige plaatjes van hen schieten. Met hun opvallende gele ogen en mooie licht bruin/gele verenkleed, is deze uil van 40 centimeter hoog en een spanwijdte van 95 – 110 cm een bijzonder fotogenieke roofvogel.
Grote ogen
Kenmerkend aan uilen zijn de grote ogen. Ze zijn zelfs zo groot dat ze een beetje klem zitten en dan zijn ze ook nog met kraakbeenplaatjes gehecht aan de schedel. Hierdoor kunnen ze hun ogen nauwelijks bewegen. Dat helpt ze goed bij het jagen, want die star naar voren gerichte ogen zorgen ervoor dat uilen de afstand tot een prooi precies kunnen inschatten. En door de grootte van de ogen blijft ook tijdens de schemering geen muis ongezien.
Je ogen nauwelijks kunnen bewegen heeft natuurlijk ook nadelen. Als een uil wil zien wat er om hem heen gebeurt, moet hij zijn hele kop draaien. En dat kan een uil heel erg goed. De halswervels van de meeste uilensoorten staan toe dat de kop naar achter draait en door over de rug; een draaiing van meer dan 270 graden!
Kleine oortjes en grote gele ogen, kenmerkend voor de velduil. (Foto: Leon Kelder)
Nomadisch bestaan
Velduilen zijn echte nomaden. Ze trekken naar plekken waar de omstandigheden het meest gunstig zijn. Dit zijn plekken waar ze voldoende voedsel en veiligheid (dekking, rust) vinden. Inmiddels zijn ze een vaste wintergasten van de Wieringer kust. In tegenstelling tot veel soortgenoten zijn velduilen grondbewoners. Ze leven in open terreinen met lage vegetatie en dekkingsmogelijkheden. In de kwelders en kruidenrijke graslanden langs de Waddenzee vinden ze dekking en rusten de uilen.
In het voorjaar trekken de overwinterende velduilen weer naar hun broedgebieden in Noord-Europa en Rusland. Als broedvogels in ons land zijn ze helaas al enkele jaren zeldzaam en staan dan ook op de rode lijst.
Wat staat er op het menu
Uilen eten hun prooi met huid en haar op. Maar juist die huiden, haren en ook de botten kunnen ze niet verteren. Die komen terecht in hun braakballen. Door die braakballen uit te pluizen kun je dus ontdekken wat de velduilen eten. Het menu van velduilen op Wieringen bestaat vooral uit bonte strandlopers en veldmuizen. Deze vangen ze door laag over hun territorium te vliegen op zoek naar hun prooi.
Blijf op de paden en voorkom verstoring van dieren
Het is soms verleidelijk om zo dicht mogelijk naar dieren toe te gaan om ze te bekijken. Het dringende verzoek van de boswachters is om dat nou juist niét te doen. Doe dat niet en blijf op de paden zodat je zo min mogelijk verstoring veroorzaakt. In de graslanden rusten veel vogels en zoogdieren, daarom mogen deze niet betreden worden. Wandel je met een hond, zorg er dan voor dat deze dus ook niet het grasland ingaat en ook op de paden blijft.
Jagende velduil op Wieringen. (Foto: Leen Kuiper)
Meer informatie
Wilt u meer weten over de activiteiten van de boswachters in Noord-Holland, raadpleeg dan hun blog op www.boswachtersblog.nl/noord-holland
Boswachter Mikal in Noord-Holland
Bron: Boswachtersblog
