Gebruikerswaardering: 5 / 5
Column door Fred van Assendelft - NLMagazine/Columns - Op dit moment zit ik in Spanje. Dat is een heel ander land dan Nederland en dat is geen domme opmerking en ik zal het uitleggen.
Om te beginnen: ik rijd graag met de auto naar Spanje; vliegen vind ik vreselijk en wel om twee redenen. Je zit je in een vliegtuig heel oncomfortabel (ik kan me businessclass niet veroorloven) en je komt van een koud, regenachtig Zeeklimaat in een paar uur tijd in een Mediterraan klimaat. Als je met de auto gaat, arriveer je dagen later en kun je rustig aan de omstandigheden en de continue wijzigende omgeving wennen. Heerlijk ! Je ziet de veranderingen vanuit je voorruit plaatsvinden.
En dan de mensen. Ze zijn anders. Niet beter, niet slechter, maar echt anders.
Als je regelmatig in een horeca-etablissement in Nederland komt, dan word je vriendelijk begroet, men herkent je, apprecieert je en (als je voldoende fooi hebt gegeven) is het personeel ook heel vriendelijk. Maar vooral professioneel ! Er moet geld verdiend worden.
In Spanje word je bij herkenning warm omarmd, geknuffeld en gekust (mijn geliefde echtgenote, tenminste). Niet alleen de omgeving is warmer, de mensen ook.
Wij huren in Spanje, soms in Portugal, vaak een heel huis met veel slaapkamers. We doen dat omdat we er de kinderen, met kroost, uitnodigen om ook een weekje mee te maken. Dat is altijd het hoogtepunt van ons verblijf.
Maar zo’n huis moet ook schoongemaakt worden en in Spanje hebben we, omdat we vaak in hetzelfde huis zitten, een vaste schoonmaakster, Michaëla. Een schat van een vrouw, getrouwd en een leuk zoontje. Dat zoontje neemt ze vaak mee en die speelt dan vaak met onze kleinkinderen als ze er zijn.
Thuis in Nederland hebben we ook een hulp die ons huis op orde helpt te krijgen. Die zeggen we altijd vriendelijk gedag als ze komt, maar Michaëla omhelst ons altijd bij aankomst en omdat we een paar woorden Spaans spreken, mijn geliefde echtgenote een stuk beter dan ik, laat ze dat merken door regelmatig iets voor ons mee te nemen. Michaëla heeft een vaste baan bij een kweker. Ze plukt fruit. Voor ons neemt ze dan een zak mandarijnen of druiven mee. Zo lief. Dat doet onze hulp in Nederland nooit.
Een heerlijk land, Spanje.
