Column door Fred van Assendelt - NLMagazine/Columns - Onlangs waren er schaatskampioenschappen in Heerenveen en mijn twee kleinzoons deden ook mee. Vijf- en drie jaar oud, maar ze verschenen pontificaal aan de start. Blijkbaar hadden ze de startprocedure al eerder gezien, want inclusief het stretchen van de spieren en het schrapen van de ijzers op het ijs, ze deden het volmaakt.
Er was maar een klein verschil met het Thialf; beide helden stonden gereed in pyjama en op sokken of blote voeten, omdat het evenement om zeven uur ‘s avonds begon en dat is vrijwel bedtijd voor deze gasten. Toch hebben ze een topprestatie geleverd, rondetijden van wereldniveau van tuindeur tot keukenkastjes en terug in minder dan 10 seconden.
Wie de uiteindelijke winnaar is geworden, moet nog scheidsrechterlijk worden beslist, aangezien de oudste protest heeft aangetekend bij zijn vader; broertjelief had niet geheel correct het keukenkastje aangetikt en was daardoor eerder bij de tuindeur terug, die hij ook al niet op de juiste wijze toucheerde.
De jury zei zich te zullen beraden en de beelden nogmaals te bekijken. De uitslag zou de volgende morgen bekend worden gemaakt.
De volgende morgen. De oudste moet naar zwemles en de jongere broer gaat met mama nieuwe schoenen kopen. Over de schaatskampioenschappen wordt niet meer gesproken en de uitslag van de gezworenen laat waarschijnlijk nog wel een paar jaar op zich wachten.
Iedereen is tevreden met de ontwikkelingen, vooral omdat er binnenkort voor het B-diploma moet worden afgezwommen en dat heeft inmiddels alle aandacht. Trouwens, nieuwe schoenen zijn ook niet te versmaden, dus de jongste Van Assendelft bespreekt met Ma zijn wensen (er moeten wel lichtjes in de schoenen zitten !)
Over enige tijd zijn de Nederlandse kampioenschappen zwemmen. Ik ben benieuwd op welke afstanden mijn kleinkinderen meedoen. Eén ding staat al bij voorbaat voor mij vast, ze worden vast en zeker kampioen.
