Column door Danny Fransen - NLMagazine/Columns - Het is 03.45 uur als ik wakker schiet na een realistische droom; ‘m’n jongste zoon zie ik midden in de nacht met mijn elektrische fiets de sloot inrijden met een slechte afloop’.
M’n zoon is nog niet thuis en m’n zorg slaat toe. Ik ben klaarwakker en de schietgebedjes komen voorbij. ‘Behoed hem voor de sloten, alsjeblieft, maakt niet uit hoe’.
Om 04.00 uur gaat de telefoon. “Mam, sorry, maar jouw elektrische fiets is gejat, hij staat er niet meer”. Vijf minuten later rijd ik in de auto, met een glimlach en een vrolijk deuntje naar de stad om m’n zoon op te halen.
Geloven in schietgebedjes, wonderen, Engelen…baadt het niet, schaadt het niet.💖
En de fiets… die stond er de volgende dag gewoon. Hij was die nacht “even” niet zichtbaar (gelukkig).