Steeds sneller, steeds makkelijker ook, is de scheidsrechter Kop van Jut. Beschimpt, belaagd en betast. Wie respecteert de scheidsrechter nog? En hoe leuk is het dan om er een te zijn - of te worden? Journalist Robbert Minkhorst neemt de proef op de som.
VCS, voluit Voetbal Club Sparta en van 1908, was die middag mijn bestemming. Gelegen tussen de flats van de wijk Escamp, in Den Haag-Zuid. De toch tamelijk forse tribune, met eronder kleedkamers, refereerde aan betere (sportieve) tijden. De huidige onderhoudsstaat appelleerde meer aan de situatie van nu. In de naastgelegen kantine was geprobeerd met een donkere aankleding een knusse sfeer te creëren. Er zat bijna niemand.
De aanpalende bestuurskamer die ook commissiekamer is, en opslagruimte en trofeeënkast, was in elk geval vandaag ook kledingsorteerruimte. In de deur naar buiten past een flinke deurbalk. Sommige ramen hebben extra spijlen. Op het hoofdveld waren de jongens van JO17-1 en die van de tegenstander, Westlandia, al aan hun warming-up begonnen.
Prachtige website
Er is een prachtige website die de (rijke) voetbalhistorie van Den Haag in kaart heeft gebracht met alle verdwenen clubs van de stad, en dat zijn er nogal wat. Hoe lang zou het duren eer VCS alleen daar nog terug te vinden is?
Ik kom graag bij VCS. Vanwege de weemoed, het sentiment van een roemruchte geschiedenis, vanwege die naam (Voetbal Club Sparta), vanwege de menubalk op de website waar ‘Hannie’s Bingo’, ‘Hillbilly’s Linedance’ tussen staan, en ‘Kerst 2016’. Vorig seizoen had ik er een geanimeerd gesprek, ondanks de problemen die toen al speelden. Over kader. Of het gebrek eraan, vooral. Over normen en waarden, en het gebrek daaraan. Over jeugd die liever op de Playstation voetbalt dan op een echt veld. Omdat je in FIFA 19 nog een echte wereldster kunt zijn, één die de grauwe werkelijkheid is ontvlucht.
Nieuwbouw
De Escamp is een verzameling betonblokken uit de jaren ’60 en ’70, zoals zoveel Nederlandse steden die hebben. Wijken die zijn verkleurd, mede door een witte vlucht. De gemeente Den Haag is sinds enkele jaren wel stevig aan het ‘herstructureren’, wat veelal betekent dat oude flats plaatsmaken voor duurdere nieuwbouw. Dat zal de bevolkingssamenstelling vast ten goede komen, maar of ook de voetbalclubs profiteren? Ik vrees dat de nieuwe bewoners van de wijk hun kind liever elders op voetbal doen.
Het is een bekend en ingewikkeld fenomeen; zwarte clubs die steeds zwarter worden. In mijn stad Leiden zie je dat bij Roodenburg; andere clubs in moeilijkere wijken hebben al helemaal geen jeugd meer. En in Den Haag is het contrast wel heel scherp. Je hebt de clubs van ‘het zand’ (rijk) en van ‘het veen’ (arm). Complexen van Quick, HBS en HVV puilen uit. Veel verenigingen van het ‘veen’ zijn allang ter ziele.
Hoofd boven water
VCS probeert manmoedig het hoofd boven water te houden en wil, zo leest het beleidsplan op de website, een levendige afspiegeling zijn van ‘een multiculturele wijk’. Bij de club is Hercules ingetrokken, een jonge vereniging nog, en feitelijk een veredelde jeugdopleiding, met gescoute spelers die op divisieniveau uitkomen.
De Nederlandse jongens van VCS JO 17-1 hebben zonder uitzondering een buitenlandse oorsprong. Bij Westlandia is er één, die na rust inviel en uitgroeide tot de beste man van het veld. Gescout, door de ambitieuze jeugdafdeling van de Naaldwijkse club? Omdat de Wedstrijdzaken-app dienst weigerde, werd het een wat provisorische pascontrole in de kleedkamer. De vooraf ingevulde wisselspelers bleken niet meer voor VCS te voetballen. De rest zou er volgend seizoen ook niet meer zijn, verklapten ze. ‘Hier is niks geregeld’.
'Hoe lang nog scheids'
In de wedstrijd had ik verder geen kind aan ze. ‘Hoe lang nog scheids’, vroeg er eentje toen het 0-2 werd en de wedstrijd gelopen leek, en niet veel later na de 1-2, ‘we mogen nog even toch, scheids?’
Het is moeilijk om de jeugd loyaal te krijgen, werd in de bestuurskamer verzucht. Blij is VCS met het inwonende Hercules, want ‘dat biedt perspectief’. Oh, en trouwens, over die app: Eerst kwam de computer. Toen was de club ‘al een derde van zijn eigen scheidsrechters kwijt’, en toen de app kwam, ‘nog eens de helft’.
Ik ben van de vooruitgang, maar maak nog graag een uitstapje naar het verleden. Op de website van de Haagse voetbalhistorie zie ik dat ze voor het toernooi van verdwenen clubs, op 15 juni, nog scheidsrechters zoeken.
Robbert Minkhorst
Holland Media Combinatie
