NLMagazine Politiek & Maatschappij - Is de gemeentelijke politiek rijp voor een kiesdrempel? De versplintering van de Nederlandse politiek neemt niet alleen toe in de Tweede Kamer, maar is ook merkbaar in de gemeenteraad. In gemeenten met 31 of meer zetels is het aantal eenmansfracties aanmerkbaar gestegen na de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. Tijd om een kiesdrempel in te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen die gelijk is aan de kiesdeler, stelt onderzoeker Nora Vissers in de laatste policy paper van het Montesquieu Instituut.
De gemeenteraadsverkiezingen verschillen van de Tweede Kamerverkiezingen omdat er bij de Tweede Kamer een kiesdrempel bij de restzetelverdeling is vastgesteld op de hoogte van de kiesdeler. Hierdoor komen partijen die geen zetel halen bij de verkiezingen niet in aanmerking voor een restzetel. Bij de gemeenteraadsverkiezingen is dat wel zo, waardoor partijen die normaal geen zetel zouden krijgen toch in aanmerking kunnen komen voor een restzetel. En juist dáár zit mogelijk een oplossing voor het versnipperingsprobleem, aldus Nora Vissers.
Wordt de kiesdrempel bij de restzetelverdeling gelijkgesteld aan de kiesdeler, dan scheelt dat in sommige gemeenten meerdere eenmansfracties. Alhoewel men kan zeggen dat eenmansfracties goed zijn voor de vertegenwoordiging mag volgens Vissers versnippering niet ten koste gaan van de beleids- en controletaken van de raad. Daarnaast is versnippering in de gemeenteraden slecht is voor de participatie van burgers en de samenwerking tussen partijen in de gemeentelijke politiek.
Tijd dus om artikel P7 van de Kieswet aan te passen, zodat net als in de Tweede Kamer partijen niet in aanmerking komen voor restzetels wanneer hun stemcijfer lager is dan de kiesdeler. Lees het pleidooi van Nora Vissers hiervoor in de dertiende policy paper van het Montesquieu Instituut.
Bron: Montesquieu, Kenniscentrum Parlementaire democratie
