023 Haarlem Economie – In heel Nederland stijgen de prijzen voor koopwoningen tot gigantische hoogten. Ook in Haarlem rijzen de prijzen met name in de afgelopen vijf jaar de pan uit. Na de Zaanstreek (stijging van ca 80% tov vijf jaar terug), Flevoland (ca 76% stijging) belandt Haarlem met 76% in de top 3 van de grootste stijgers in Nederland.
Even schrikken
In de afgelopen vijf jaar is de gemiddelde prijs voor een koopwoning in Nederland gestegen met zo’n goede 60% en komt gemiddeld neer op ongeveer € 365.000 ten opzichte van ca € 230.000 vijf jaar geleden. De prijzen in deze top 3 reizen de pan uit en liegen er bepaald niet om. De gemiddelde huizenprijs in de Zaanstreek komt nu neer op zo’n €336.000, in Flevoland op zo’n € 330.000 en in Haarlem, schrik niet, bedraagt die maar liefst ca € 568.000.
Elk voordeel heb zijn nadeel
Als je nu een woning bezit, dan kun je je rijk voelen, maar je bent cq wordt pas ècht rijk als je je woning verkoopt met een forse overwaarde tov van de tijd dat je die woning voor een veel lager bedrag kócht. Maar dat rijke gevoel duurt vaak maar even. Je moet tenslotte weer een nieuw huis kopen en doe je dat in dezelfde regio, dan betaal je weer de hoofdprijs. Veel wijzer en rijker word je dus niet. Dat word je alleen als je besluit om met een lucratief verkoopbedrag bijvoorbeeld vanuit het westen naar het Noorden, Oosten of Zuiden te verkassen, waar, zolang dat nog duurt, nog betaalbare woningen te vinden zijn.
Overwaarde en rijk vs arm
Ook mensen met bijvoorbeeld een uitkering en een eigen huis kunnen door de buitenwacht worden bestempeld als ‘rijk’; men heeft tenslotte een huis met een fraaie overwaarde. Maar, als je je huis ooit veel goedkoper kocht, nu een uitkering geniet en vrijwel niet kunt rondkomen, ben je dus gewoon arm in je eigen overgewaardeerde dure huis.
Je kunt dan natuurlijk besluiten om je huis met overwaarde te gaan verkopen en iets anders te zoeken. Als je echter een uitkering hebt en je wilt toch in dezelfde regio een woning kopen, dan krijg je weer geen hypotheek. Als je overwaarde groot is en je krijgt geen hypotheek, dan zul je dat nieuwe huis dus ‘contant’ moeten betalen en dat is maar aan weinigen weggelegd; wèg dus die overwaarde! Als je dus de opbrengst van je huis, inclusief die overwaarde moet betalen voor een ander huis, dan begin je dus eigenlijk weer gewoon van voren af aan, ben je gewoon opnieuw arm, heb je nog steeds geen geld op de bank, blijf je nog steeds in het uitkeringscircuit, is je hele situatie niets veranderd en had je achteraf gezien misschien maar beter kunnen blijven zitten waar je zat.
Huren
Als je niets kunt kopen omdat je de banken je geen hypotheek geven (je bent voor de bancaire wereld tegenwoordig al snel ‘te oud’), kun je van je overwaarde natuurlijk ook een hele fraaie woning gaan huren. Maar de huurprijzen zijn tegenwoordig óók niet meer normaal. Vaak moet je een abominabele prijs betalen waar de honden geen brood van lusten. En dus zie je het geld dat je inclusief je overwaarde ontving voor je vorige woning, al héél snel slinken. Voordat je het weet, is dat bedrag tot een minimum gedaald en dus moet je een goed salaris hebben om te blijven wonen waar je nu zit. Huren immers, is tenslotte gewoon weggegooid geld. Het enige voordeel van huren is dat je vrij bent van onderhoud; dat is immers voor de eigenaar van de woning.
Jeugd en huizenmarkt
Voor starters en jongeren is de huizenmarktontwikkeling natuurlijk desastreus. Wie kan, als hij of zij net van school afkomt en net zijn/haar eerste baan heeft gevonden, in vredesnaam een redelijke woning vinden. Menigeen belandt ergens op een kamer van een paar vierkante meter en betaalt daar al een hoofdprijs voor. De grote steden spannen natuurlijk de kroon. Voor een heel gewone kamer met in de hoek ergens een gasstelletje, een ijskast en in een andere hoek ergens een bed betaalt men toch al snel schandalige bedragen variërend tussen de € 500 en € 1000. Willen jonge mensen in aanmerking komen voor een gewone woning, dan is een belachelijke wachtlijst van zo’n 10 jaar geen uitzondering.
Als je aan die enorme wachtlijst wilt ontkomen en graag een huis wil kopen, krijg je weer geen hypotheek. Bancaire instellingen willen namelijk immers graag dat je minimaal zo’n 50% (of meer) van de aankoopwaarde als aanbetaling kunt doen. Je zal maar van school komen, je eerste baantje hebben gevonden, misschien een leuke partner met wie je wel een gezin wilt stichten en dan komt de bank met dit soort belachelijke eisen. Waar haal je als jongere in vredesnaam zo’n 50% van een aankoopprijs vandaan! Niet iedereen heeft rijke ouders die dat wel even kunnen aanvullen en dus ben je gedoemd om je toekomstplannen steeds verder vooruit te schuiven.
Dat mag de maatschappij, waarin met name ouderen steeds claimen ‘dat de jeugd de toekomst heeft’, toch niet aandoen. Waar gaan we met deze maatschappij toch in vredesnaam naartoe. Wie het weet mag het zeggen….
Jos de Jong
