Door Paul Winnubst - NLMagazine, wijnliefhebbers - Elzas-wijnen hebben het niet makkelijk. Voor veel Nederlanders kleeft er een jaren-70-zoete-wijn imago aan de wijnen uit de Elzas. En met het succes van de Duitse en andere Rieslings lijkt de belangstelling voor Elzas wijnen alleen maar verder gedaald.
Een aantal grote importeurs heeft één of twee huizen in het assortiment, maar er zijn er ook die aangeven dat er ’totaal geen vraag’ naar is. Is de Elzas een doodlopende straat ingereden? Ik denk het niet.
Nieuwe generatie wijnmakers
In de Elzas is al een jaar of tien een club van jonge wijnmakers actief. Zij wisselen ideeën uit. Maar het zijn ook doeners. Soms voeren ze plannen gewoon vast uit om te kijken of het werkt. Het heeft al geleid tot opmerkelijke kwaliteitsverbeteringen, die door wijncritici niet onopgemerkt zijn gebleven. En, deze jonge wijnmakers kennen de markt. Zij begrijpen dat ze moeten aansluiten bij de stijgende vraag naar lichtere wijnen, om de Elzas meer op de kaart te zetten. Dus maken ze droge witte wijnen, zoals een pinot gris met maar 0,5 gram restsuiker. En ook de Elzasser Pinot Noir, inmiddels ronder van smaak dan vroeger, zou nog wel eens meer op de kaart kunnen komen.
Orange
“Vooral de droge Elzassers zijn hard op de terugweg” bevestigde wijnspecialist Albert de Jong laatst op een proeverij in Amsterdam. Maar er gebeurt meer. Misschien wel een van de meest opmerkelijke is dat nagenoeg alle grote huizen nu Orange wijnen aanbieden. Vaak wordt daarvoor de Gewürztraminer gebruikt, wat prachtige resultaten oplevert. Maar ook wordt natuurwijn geproduceerd van combinaties van druiven met houtoplegging, misschien wel de meest complexe wijnen die de Elzas nu oplevert. Zelfs ik, meestal geen fan van deze wijnen, heb hiervan met smaak een glas gedronken. Wie aan de slag wil met natuurwijnen, moet de creatieve wijnmakers van de Elzas zeker niet links laten liggen.
Onduidelijk
Net als Duitse wijnen, kampen de Elzas-wijnen met een belangrijk nadeel: de gemiddelde wijnkoper heeft geen idee of de wijn droog, een beetje zoet, gemiddeld zoet of zelfs heel zoet is. Inmiddels zijn zowel in Duitsland als in de Elzas nieuwe indelingen bedacht om dat euvel te overkomen. Het etiket moet in één oogopslag laten zien, met wat voor wijn de koper te maken heeft. Helaas loopt de implementatie nog niet vlot. Daardoor blijft dat hardnekkige zoete-wijn-imago nog altijd aan de Elzasser wijnen kleven. Ten onrechte.
Kijk je naar de totale productie, dan werden in de Elzas altijd al voornamelijk droge wijnen gemaakt. En dat neemt alleen maar toe. Een voorbeeld is de productie van Elzasser Cremant. Er is vraag naar een goedkoper alternatief voor Champagne en de kwaliteit van de mousserende wijn uit de Elzas is uitstekend.
Een tweede voorbeeld is de droge wijn van de Muscatdruif. Ook deze is aan een opmars bezig. De nieuwe generatie wijnmakers ziet de mogelijkheden van deze druif en plant hem meer aan. Bovendien is de markt er klaar voor: de keukens van de restaurants worden steeds breder, wereldser. Met kruiden en specerijen die wat tegenwicht moeten krijgen. Zo is deze Muscat vaak een geweldige begeleider bij Aziatische gerechten.
Mijn tip
Voor wie de Elzas nooit vergeten is: de streek wordt alleen maar interessanter. Voor wie hem opnieuw moet ontdekken: overweeg eens de nieuwe generatie Elzas-wijn, zeker met dit mooie weer. Ik vertel je er graag meer over.
En mocht je in de vakantie de Elzas aandoen, overweeg dan een stop in Heiligenstein aan de Elzasser wijnroute. Daar maakt men de unieke Klevener de Heiligenstein van de Savagnin Rose druif. Die is weliswaar wat zoeter, maar kan (en kon) niet missen!
