NLMagazine, IT, AI, Technology, energy - Het is geen geheim dat de groeiende reeks AI-technologieën krachtige aanjagers worden van de extra vraag naar elektriciteit.
Het zijn, simpel gezegd, enorme energievreters. Deze technologische revolutie lijkt voorbestemd om binnenkort vrijwel elk aspect van de moderne samenleving te overweldigen en te domineren, maar er zit een addertje onder het gras: ze vindt gelijktijdig plaats met gecoördineerde inspanningen van nationale en internationale overheden om voortijdig een einde te maken aan enkele van de goedkoopste en meest voorkomende vormen van energieopwekking, schrijft David Blackmon.
Met andere woorden: de energievreters staan in de rij bij de elektriciteitsbak, maar die bak wordt gedwongen leeg te lopen door ondoordacht overheidsbeleid.
Popular Science publiceerde op 25 maart een uitstekende analyse waarin de exploderende energiebehoefte van AI wordt beschreven en hoe ontwikkelaars reageren op de groeiende uitdaging om de opwekkingsenergie te verkrijgen die ze nodig zullen hebben. De uitdaging wordt geïllustreerd in een recent rapport van het IEA, waarin wordt geschat dat de AI-modellen en cryptocurrency-miningactiviteiten zouden kunnen resulteren in een verdubbeling van de stroombehoefte van datacenters wereldwijd. Een ander recent onderzoek schat dat “de energiebehoefte van AI-servers in 2027 vergelijkbaar zou kunnen zijn met die van Argentinië, Nederland of Zweden samen.”
Deze bevindingen komen overeen met de opmerkingen van Sam Altman, CEO van Open AI, tijdens een paneldiscussie op de WEF-conferentie in Davos in januari. Daar zegt Altman dat de “enorme” energiebehoeften van AI binnenkort een “doorbraak” zullen vereisen in de technologie voor koolstofarme opwekking.
“We begrijpen de energiebehoeften van deze technologie nog steeds niet”, vertelde Altman aan de aanwezigen. “Er is geen manier om daar te komen zonder een doorbraak. We hebben kernfusie nodig, of we hebben radicaal goedkopere zonne-energie plus opslag nodig, of iets op grote schaal.”
Maar het zal onvermijdelijk vele jaren duren om op grote schaal tot een nieuwe, radicale oplossing te komen. Helaas zullen AI, cryptocurrency-mining en – veel meer nog – het opladen van elektrische voertuigen, samen met de normale bevolkings- en economische groei, op korte termijn een verdubbeling of meer van de opwekkingscapaciteit vereisen . Als de kracht er niet is, kunnen de technologieën niet volgens plan evolueren.
Complicerende zaken voor energieleveranciers is de drang van regeringen op alle niveaus om, vaak voortijdig, de pensionering van enkele van de meest betrouwbare, overvloedige en betaalbare vormen van energieopwekking af te dwingen. De afgelopen tien jaar heeft deze drang zich vooral gericht op het uit het elektriciteitsnet halen van kolencentrales en het vervangen ervan door aardgascentrales met een lagere uitstoot. Meer recentelijk is het streven naar lagere emissies zich echter steeds meer gaan richten op het buiten gebruik stellen van gasgestookte centrales.
Eerder in maart rapporteerde Utility Dive over een dreigende crisis in de adequate opwekkingscapaciteit die wordt veroorzaakt door deze gedwongen mars om de koolstofuitstoot in de atmosfeer met een microscopisch kleine fractie te verlagen, waarbij werd opgemerkt dat maar liefst 58 GW aan kolen- en aardgasopwekking op de PJM-markt van het oosten van de VS zal tegen 2030 gedwongen worden stopgezet zonder dat er vervangingscapaciteit in zicht is – dit volgens de marktmonitor van PJM.
PJM, voor degenen die het niet weten, is de regionale transmissieorganisatie (RTO) die de transmissie-infrastructuur beheert in het Eastern Interconnection-net voor 13 oostelijke staten en het District of Columbia. Een gedwongen tekort aan opwekking op de PJM-markt betekent geen AI. Nu ik erover nadenk, zou het ook betekenen dat er geen federale regering komt, wat misschien niet zo erg is.
Voorstanders van deze obsessie voor koolstofdioxide zullen steevast beweren dat het verschil allemaal kan worden gecompenseerd met meer wind- en zonne-energie. Maar de voormalige Amerikaanse minister van Energie Ernesto Moniz, een aangestelde van president Barack Obama, vertelde de aanwezigen op een evenement in Texas dat dit doel wel eens onhaalbaar zou kunnen zijn. Hij zei: “We gaan niet binnen een paar jaar 100 gigawatt aan nieuwe hernieuwbare energiebronnen bouwen.” Moniz wees er verder op dat aan de snel stijgende eisen als gevolg van de uitbreiding van AI, crypto-mining en het opladen van elektrische voertuigen zou moeten worden voldaan door meer kolen- en aardgasopwekking, en niet minder.
Het probleem is dat hernieuwbare energiebronnen de hoeveelheid gas of steenkool die in thermische elektriciteitscentrales wordt verbrand, kunnen verminderen. Ze kunnen de noodzaak niet wegnemen dat die energiecentrales er zijn als de zon niet schijnt en de wind niet waait. Dat betekent dat de toegenomen vraag naar elektriciteit, aangedreven door computers en elektrische voertuigen , meer fossiele capaciteit betekent – en niet minder.
Kernfusie is een droom voor de toekomst , en velen geloven nog steeds dat dit een droom is voor een vrij verre toekomst, zoals altijd het geval is geweest. Modulaire splijtingsreactoren worden op verschillende fronten ontwikkeld en beloven een haalbare oplossing te worden die ergens in de jaren 2030 zou kunnen worden opgeschaald.
Voor de korte termijn wordt het echter steeds duidelijker – zelfs voor AI-ontwikkelaars die hun eigen beloften hebben gedaan om tegen 2050 een netto-nulpunt te bereiken – dat we meer, en niet minder, kolen- en aardgasopwekkingscapaciteit nodig zullen hebben om aan de vraag te voldoen. terwijl hernieuwbare energiebronnen dat niet kunnen. Nu is het aan beleidsmakers om te proberen de realiteit in te halen en ermee om te gaan.
Bron: Dissident.one