NLMagazine COLUMN J.LE.PAIR - Als kind van de naoorlogse generatie heb ik mij er altijd over verbaasd, dat het 'gewone' leven zo lang doorging, voorafgaande aan WOII en zelfs nadat de Duitse bezetting van ons land (om het dicht bij huis te houden) al een tijdje een feit was. Het leek mij een soort gelatenheid, waarin het onvermijdelijke niet viel te vermijden. Men moest wel en ging zoveel als mogelijk door met de dagelijkse dingen. Een zelfde gevoel heb ik nu.
Op het moment van schrijven van deze column is Rusland nog niet Oekraïne binnen gevallen en verkeren we in een fase van provocaties en schermutselingen over en weer. Zojuist heeft Irene Schouten een derde gouden Olympische medaille behaald, wordt er weer gevoetbald voor volle tribunes in de stadions. Er lijkt geen Elfstedentocht te komen in deze zwakke winter. We zitten er thuis warmpjes bij, al rijzen de gasprijzen de pan uit zonder dat Poetin al daadwerkelijk de gaskraan heeft dichtgedraaid. 'Eunice' is over het land getrokken en heeft ons met de nodige schade achtergelaten. Natuurlijk moeten 'onze' Olympische helden bij thuiskomst worden gehuldigd. Zodoende krijgt onze nationale trots ook nog eens een boost; een andere dan die we recentelijk kregen en die het nieuws beheerste. Dat zijn de zaken die we belangrijk vinden en waar de aandacht naar uitgaat. Ergo, ik kan dus met gemak mijn schouders ophalen en vaststellen dat het ene corrupte land het andere corrupte land gaat binnen vallen en denken so what, big deal.
Ik kan mij er ook over verbazen en aan ergeren hoe zo'n klein mannetje, die gedurende zijn schooltijd volgens mij altijd moet zijn gepest en daardoor zo'n motiverend minderwaardigheidscomplex heeft ontwikkeld, zo nodig een buurland moet binnen vallen onder het mom van het tegengaan van bedreigingen vanuit het westen. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat het hier slechts gaat om zijn ego te bevredigen.
Echter, we hebben het hier wél over een absolute dictator in een nepdemocratie, die vele zijn politieke tegenstanders zonder proces laat opsluiten en de rest van de bevolking al vele jaren gekneveld houdt en ze in armoede laat leven. Uitgezonderd de Abramowitsjen van zijn land, de puissant rijken die westerse voetbalclubs bezitten en zelfs het belangrijkste Europese voetbaltoernooi sponsoren. Denk aan zo'n Gazprom: "We light up football", zolang het van Poetin mag. Het wordt tijd dat de westerse landen straffe maatregelen tegen Poetin, maar vooral tegen zijn rijke kring rond hem, gaan inzetten. Alleen als deze rijke vriendjes structureel in de portemonnee worden getroffen is er een kans dat een naderende zinloze oorlog kan worden vermeden.
Dat de gaskraan naar Europa door Poetin eerst nog een tijdje zal worden dichtgedraaid neem ik graag voor lief. We hebben toch al geen echte winters meer en een stapeltje thermisch ondergoed is zo aangeschaft. Dan wordt mijn world maar even wat minder geuplight door Gazprom. Die relatief klein opoffering mijnerzijds als bijdrage aan een Europese vrede heb ik er graag voor over.
Om te bewijzen dat ook mijn gewone leven doorgaat: 'Eunice' heeft mijn prachtige houten hek aan de waterkant in één keer geknakt. Het ligt nu in het water. Als dat geen serieus probleem is...🙄🤔✌🇳🇱
J.le.Pair
