(Column door Babette Sijben)
Onafgesproken 3 uur in de auto gaan rijden omdat ze weten dat ik ze nodig heb. Om 4 uur gaan slapen omdat we grapjes blijven maken en we dus maar blijven lachen. 'Who can drink 5 liters of benzine?’
Van het antwoord moet ik zo hard lachen, dat de wijn nog net niet door mijn oren naar buiten komt.
Onafgesproken gaan we voor de zoveelste keer de volgende ochtend aan de slag. Weer al mijn spullen inpakken. Alles weer in dozen. Weer alles poetsen. Weer lijstjes maken met dingen die ik niet moet vergeten te doen voordat ik mijn appartementje weer ga verlaten. Vandaag moest ik niet lachen, maar huilen. Want zelfs in deze korte tijd heb ik me gehecht.
Ik hou van de bootjes die langsvaren met die gezellige mensen, honden, kinderen, borrelplanken en roseetjes. Ik hou van de cafetaria hier beneden en dan vooral van het personeel dat op straat staat te gillen als ze me na weken weer aan zien komen lopen. Ik hou van de geluiden buiten als het weekend is. Ik hou van de vibe in Haarlem. Van het sociale iq van de mensen. Ik ga mijn lievelingsmeisje missen in de nagelstudio omdat ze altijd zo blij kijkt als ik er weer ben. En mijn huurbaas, zelfs haar ga ik missen.
Onafgesproken slepen ze me mee maar de stad. Ik zou willen dat er nooit een einde kwam aan mijn glas scroppino. Of aan de kaasplank. Ineens komt de regen met bakken uit de lucht. Mijn zus en ik kruipen onder het vest van mijn moeder. Zoals we dat altijd doen in het leven als het af en toe een beetje lastig is. We moeten weer lachen en de mensen op het terras lachen omdat wij zo hard lachen. De regen lijkt er niet te zijn. Zoals die er nooit is als zij bij me zijn.
Onafgesproken lopen we naar huis en ik wil het niet maar het moet. Ik wil niet dat ze gaan, want dit was de laatste keer samen in mijn iniminie appartementje op de leukste plek in Haarlem. Het was 30m2 maar met hun voelt het als een villa in Hawai.
Onafgesproken.....is zonder woorden uitspreken dat je er altijd voor iemand bent. En dat is iets waar ik geen woorden voor heb. Zelfs ik, heb daar geen woorden voor. Behalve....dankjewel mijn lieve mama en zus.
Voor de 37e keer ga ik weer verhuizen. Ooit moet het toch lukken om die verhuisdozen voorgoed weg te doen ❤
Het antwoord op de grap is trouwens JERRYCAN. Hahahahahahahahahahahahahahahahahahaha
Truste
X
