Gebruikerswaardering: 5 / 5
Column door Fred van Assendelft - NLMagazine/Columns - Ik voel me niet zo goed. Voel maar aan m’n voorhoofd, ik heb vast koorts. Twee verschillende soorten van voelen.
Voelen doe je met je vingers. Eigenlijk voel je met je hele huid. De tastzin zit overal aan je buitenkant en gek genoeg, ook hier en daar aan de binnenkant.
Een heel ander voelen is het zich gevoelen. Ik voel me niet zo lekker. Ik voel wel wat voor je, sterker nog, ik heb warme gevoelens voor je. Ik voel me gestrest.
Het zintuig de tastzin heeft verschillende soorten receptoren. Gespecialiseerde lichaampjes en zenuwuiteinden gelegen in of vlak onder de huid, sturen signalen over de sensatie die ze waarnemen naar de hersenen. Ze zijn niet gelijkmatig over het lichaam verdeeld, veel signalen ontvangen we met onze vingers, voeten, lippen en tong. Op de rug zitten veel minder gevoelige cellen.
Er bestaan ook zogenaamde fasische tastzintuigen, die bijvoorbeeld drukverandering registreren. Die zitten bij het hart en zorgen ervoor dat onze bloeddrukgegevens bij ons brein komen. Op de gekste plaatsen in ons lichaam zitten receptoren. Ze voelen of we ons moeten ontlasten, of moeten urineren, of ze geven een honger- of dorstgevoel.
Gevoelens zijn toch heel andere dingen. We kennen ook daar erg veel verschillen. Om er een paar te noemen: angst, boosheid, blijheid, enthousiasme, empathie, stress, geluk, haat, ijdelheid, liefde.
En dan de meest bijzondere zijn natuurlijk de seksuele gevoelens. Natuurlijk zitten er sterke receptoren op de geslachtsorganen; probeer het niet, want dan leest u niet verder. Het gekke is dat deze plekken niet alleen door de tastzin signalen doorgeven, maar dat de hersenen zelf ook signalen naar de schaamdelen kunnen sturen die daar adequaat op reageren. Denkend aan …, nee niet aan Holland, maar aan een mooie vrouw of man kan heel goed seksuele gevoelens geven, terwijl er van aanraking (nog) geen sprake is.
Een bijzonder orgaan, de (tast)zin.
Er staat iets te gebeuren …, ik voel het aan mijn water.
