De zintuigen 3 - Horen en luisteren

Mijn jeugd was in de jaren zestig. Het eerste plaatje dat ik kocht was er een van de Beatles, Money, (that’s what I want) en nog steeds ben ik fan van dat soort muziek. Geef mij maar de rock en pop uit die tijd.
Hoe komt het toch dat we het ene mooi vinden en het andere niet, terwijl dat bij andere mensen precies andersom is: mijn vader verfoeide mijn muzieksmaak.

Heeft het te maken met het verschil tussen horen en luisteren ? Luisteren is ook horen, maar dan met aandacht. Het verschil komt goed uit in het zinnetje: ‘Je hoort me wel, maar je luistert niet.’ Heb ik niet met een open mind geluisterd naar de muziek van mijn vader en wilde mijn vader misschien mijn muziek niet horen, laat staan ernaar luisteren ?

Horen is wat er gezegd of gezongen wordt, luisteren is horen wat er niet gezegd of gezongen wordt. Luisteren is proberen te begrijpen wat er bedoeld wordt. Het wordt wel eens vergeleken met een ijsberg. Je hoort alleen dat deel van de ijsberg wat je ziet. Als je ook het grootste deel, dat wat onder water zit, wilt horen, dan moet je luisteren.

Luisteren heeft ook met vooroordelen te maken. Je hoort iemand of iets en denkt er direct iets bij: Daar ben ik het niet mee eens ! Oh ja, dat is die ouwe meuk.
Je luisteren blokkeert door je afleidende gedachten en eerlijk en open luisteren is er niet meer bij. Kan men dat veranderen ? Zie ik kans om te luisteren zonder partijdig te zijn ? Kan ik wel echt luisteren of staat mijn standpunt al van tevoren vast ? Zit ik al te popelen om commentaar te leveren voordat ik goed geluisterd heb ?

Misschien moet ik nog naar een paar area’s luisteren in plaats van ze aan te horen. Mogelijk verandert er dan iets in mij.
Voor mijn vader is het te laat, of hij moet vanuit zijn graf … Nee, dat gebeurt maar eens in de tweeduizend jaar.
Maar voor mij is het nog niet te laat, misschien ga ik nog eens genieten van opera. Dan moet ik er echt eens naar luisteren.