NL Magazine Column Dave Binkhorst - Vandaag ziet Lisa haar moeder weer. Ze is vorige week 16 geworden en heeft dit afgelopen weekend bij haar vader gevierd. Ze viert het aankomend weekend bij haar moeder.
Ze komt binnen zoals elke tiener, met haar telefoon in der handen en haar koptelefoontje in. De muziek staat zo ongelofelijk hard dat het lijkt of ze ieder moment kan gaan optreden.
‘’Hoe was het bij papa?’’ Zegt de moeder.
‘’Hoe was wat mam? Wat wil je in godsnaam weten?’’
‘’Gewoon of je een leuk weekend gehad heb.’’
‘’Nee, je wilt horen hoe het met papa gaat en hoe het daar is. Dat gaat elke keer zo, ik heb geen zin meer in die kruisverhoren. Bel hem dan gewoon op.’’
‘’Je vader is een lul, dus ik bel hem niet op.’’
‘’Jullie hebben het toch ook heel erg leuk gehad? Ik ben toch niet met de ooievaar gekomen?’’
‘’Ja dat klopt. De wereld droeg onze relatie op handen, maar zelfs de wereld komt soms handen te kort. We hadden echt heel vaak ruzie, dat weet jij ook.’’
‘’Dat weet ik. Papa en jij hadden misschien vaak ruzie, maar vaak ruzie is echt beter dan dit. Volwassen mensen kunnen echt goed een potje van het leven maken. Ik maak me gewoon zorgen om jullie.’’
"Dat hoeft niet. Ik maak me zorgen om jou, dat is mijn taak. Ik ben je moeder. Zoals net, toen je het restaurant binnen kwam lopen met die oordopjes, je muziek stond echt veel te hard."
"Ik gun je je bezorgdheid. Bezorgdheid is afleiding. Het is een doek over een spiegel heen leggen."
"Ik wil niet dat je je gehoor verliest."
"Dat wil ik ook niet, maar er bestaan gewoon een paar nummers die zo ongelofelijk mooi zijn, dat je ze alleen maar heel hard kunt luisteren. Dat je het in je botten wilt voelen. En natuurlijk weet je dat het slecht is, dat het verkeerd af kan lopen, maar gelukkig leven we in een wereld waarin de schoonheid het soms nog van de gevolgen kan winnen."
"En nu wil ik niets meer horen."
"Waar heb je het over, mam?"
"Jouw vader was zo'n nummer."
Dave Binkhorst